Een scholier laat voicemailberichten achter voor zijn overleden werkgever, meneer Harrigan (Donald Sutherland). Maar wat als zijn berichtjes lijken aan te komen?
Het is inmiddels welbekend: het verfilmen van de horrorverhalen van Stephen King blijft een vorm van Russische roulette. Slechts een enkele keer is het echt raak. Voor elke It is er een Under the Dome of The Dark Tower. En laten we eerlijk zijn: Stanley Kubricks The Shining heeft ook nog maar weinig weg van het origineel. Mike Flanagan ( The Haunting of Hill House , Midnight Mass ) is de laatste jaren wel redelijk succesvol met verfilmingen zoals Gerald’s Game en Doctor Sleep. Maar regisseur John Lee Hancock ( The Blind Side ) is géén Mike Flanagan.
De film gaat over de bijzondere relatie tussen de jonge tiener Craig (Jaeden Martell, It , Defending Jacob ) en miljardair meneer Harrigan (Donald Sutherland), de ‘rijkste man in Maine’, bij wie Craig wekelijks boeken komt voorlezen. Wanneer meneer Harrigan overlijdt, valt zijn dood hem dan ook zwaar. Verdrietig en eenzaam spreekt Craig boodschappen in op de voicemail van meneer Harrigans mobiele telefoon. Maar wat als de boodschappen die hij achterlaat, ook lijken aan te komen?
De keuze voor juist dit korte verhaal van Stephen King is op zich nog wel goed. De meeste Stephen King-adaptaties lijken toch een grotere kans van slagen te hebben wanneer het bronmateriaal niet al te veel buitensporige horror bevat. Wat dat betreft past Mr. Harrigan’s Phone meer in de lijn van Stand by Me (1986), The Shawshank Redemption (1994) en Hearts in Atlantis (2001) - ook over de relatie tussen een jonge jongen (Anton Yelchin) en een vaderfiguur (Anthony Hopkins). En de makers hadden het met Donald Sutherland ook niet veel beter kunnen treffen.
Onze nieuwsbrief ontvangen? Iedere vrijdag de nieuwste series en films in je inbox! Meld je hier aan.
Maar wat bovengenoemde films wel hebben – en wat Mr. Harrigan’s Phone overduidelijk mist - is sfeer, en toewijding. Alles voelt halfslachtig. Van de doden – die onvermijdelijk vallen – tot de pestkop op school (Cyrus Arnold), ook vaste prik in ieder zichzelf respecterend Stephen King-verhaal. De film weet nergens wat het echt wil zijn. Is het een bespiegeling op rouw? Een horrorverhaal over een geest die moordt op commando, a la Death Note ? Een waarschuwing over het gevaar van moderne technologie in het algemeen, en mobiele telefoons specifiek? (Iets waar King overigens ook al een hardcore horrorverhaal over maakte en waar - uiteraard - ook een film van bestaat: Cell , met John Cusack en Samuel L. Jackson.)
Hancock kan geen keuze maken, dus kiest hij in dit geval voor… niets.
Mr. Harrigan's Phone, vanaf 5 oktober 2022 op Netflix