The Meyerowitz Stories (New and Selected): Van je ouders moet je het hebben

Met The Meyerowitz Stories keert de Amerikaanse regisseur Noah Baumbach terug naar de meer autobiografische toon van The Squid and the Whale, zijn film uit 2005 (een ijzersterke, scherpe blik op een scheiding, gezien vanuit de kinderen - ook te bekijken op Netflix). Harold Meyerowitz (Dustin Hoffman), de pater familias van The Meyerowitz Stories, heeft ook wel wat weg van het door Jeff Daniels gespeelde personage Bernard. De een is een schrijver/docent, de ander een beeldhouwer/docent. Allebei zijn ze gescheiden. En allebei zijn ze veel te zeker van hun eigen kunnen, dat, zo vinden zij zelf, door anderen nooit op waarde wordt geschat. Na een vliegende start als beeldend kunstenaar heeft Harold de beloften nooit waar kunnen maken, in tegenstelling tot zijn vriend en collega L.J. Shapiro (Judd Hirsch). ‘Oppervlakkige pocherij,' schampert Harold na een tentoonstelling dan ook, net zoals Bernard afgeeft op een ‘inferieure Dickens’.

En net zoals in The Squid and the Whale zijn weer de kinderen het slachtoffer – alleen zijn ze in dit geval volwassen. Twee van de drie komen uitgebreid aan bod. Matthew (Ben Stiller) was altijd Harolds oogappel, ondanks dat hij niet koos voor een leven als kunstenaar (of ‘komiek of acteur’), maar voor dat van boekhouder. Zijn oudere halfbroer Danny (Adam Sandler), pianoleraar/huisvader, was altijd het ondergeschoven kind.

Aan de ene kant zijn Danny’s en Matthews verhalen heel specifiek: het leven van een kunstenaarskind brengt extra uitdagingen met zich mee, zo beaamt ook L.J.’s dochter Loretta (Rebecca Miller, in het echt de dochter van toneelschrijver Arthur Miller en fotografe Inge Morath). Een verstoorde ouder-kindrelatie daarentegen is niet alleen voorbehouden aan beroemdheden. Harolds slechte ouderschap werkt door in Matthew en zijn vijfjarige zoon, die zich in een moment van frustratie afvraagt of hij dit kind maar niet gewoon uit moet zitten en een nieuw gezin moet starten. De hechte band tussen Danny en zijn dochter Eliza (Grace Van Patten) is dan weer onbetwistbaar, zo blijkt ook wel uit het enthousiasme waarmee ze hem haar ‘niet onpornografische’ filmprojecten toestuurt. Soms is Eliza zelfs de bezorgde ouder in de relatie. ‘Gaat alles wel goed?' vraagt ze, wanneer haar vader haar opbelt na een teleurstellend avondje uit met Harold. ‘Bel me als er iets is.’

The Meyerowitz Stories is een wat zachtaardiger werk dan The Squid and the Whale, de pijn meer dof dan rauw. De drie mannen zijn goed op elkaar ingespeeld (Hoffman speelde al eerder de vader van zowel Sandler als Stiller) en vooral Sandler laat weer eens zien hoe gevoelig en goed hij kan zijn als het niet om keiharde komedie gaat.

Toch valt er wel iets op dit bitterzoete familiedrama aan te merken. Harolds derde kind Jean (Elizabeth Marvel, president in Homeland, presidentskandidaat in House of Cards), de zus van Danny en halfzus van Matthew, komt er heel bekaaid vanaf. Is Danny het ondergeschoven kind, dan is Jean het kind dat per ongeluk wordt vergeten in de speeltuin. ‘Je zou denken dat er nooit foto’s van me zijn gemaakt als kind,’ mompelt ze wanneer ze met haar broers door de familiealbums struint. Tragischer is dat ook de film haar behandelt zoals haar familie dat doet. Haar broers krijgen hoofdstukken, haar anekdote is een terzijde, alleen aanwezig zodat haar broers de held uit kunnen hangen. Misschien schuilt achter deze grijze muis wel een dominatrix met een rijk en bevredigend leven. We zullen het nooit weten.

‘Jullie zullen nooit begrijpen hoe het voelt om mij te zijn in deze familie,’ roept ze haar broers beschuldigend toe. De film gelooft haar op haar woord. Jean is de Barb uit Stranger Things.