Maud & Babs: ontroerend, geestig en herkenbaar

Foto credits: Mark de Blok / Omroep MAX

Verloskundige Maud (Rifka Lodeizen) heeft het druk naast haar werk. De laatste tijd fungeert ze als een verkapte mantelzorger voor haar dementerende moeder Babs (Loes Luca), tot grote ergernis van haar collega Suus (Nadja Hüpscher) en haar echtgenoot Koen (Peter Paul Muller). Het regelen van thuishulp of thuiszorg blijkt voor Maud – die de kneepjes van het zorgvak toch wel kent – daarnaast een flinke beproeving. Dan moet ze bij de huisarts zijn, dan weer bij de apotheek. Ze wordt van het kastje naar de muur gestuurd en verzandt telkens in een soort bureaucratisch moeras, waardoor haar geduld flink op de proef wordt gesteld.

Intussen wil Babs op zichzelf blijven wonen en heeft ze een ingenieus hulpsysteem van post-its gecultiveerd, aan de binnenkant van de deur van de kast van de cv-ketel in haar huis. Als ze een keer reddeloos bij de verkeerde bushalte uitstapt dan wijt ze dit aan het feit dat al die bushaltes voortdurend van plek wisselen, en als Maud de telefoon van haar moeder in de koelkast vindt dan pareert Babs met ‘dat het ding oververhit was’. Het zullen herkenbare taferelen zijn voor kijkers die iemand kennen met dementie. Scenarist Patty Stenger weet dit zware onderwerp op een verfrissende manier te brengen zonder dat het al te frivool wordt.

Zoals tijdens een scène waarin Babs wordt gebeld om een keukentafelgesprek – om te peilen welke zorg ze nodig heeft – en ze antwoordt met dat ze niet eens een tafel in de keuken heeft. Lodeizen en Luca spelen met verve elkaars tegenpolen. Babs is een charmante grand dame, een ongeduldige verschijning die als ze na een avondje zwemmen haar badpak niet uitkrijgt er gewoon mee onder de dekens stapt; Maud – zeer naturel gespeeld door Lodeizen - moet misschien beter leren voor zichzelf te zorgen, maar wordt daarin tegengewerkt door haar medemenselijkheid. Het duo vormt dan ook de motor in dit ontroerende en geestige drama dat uit het leven gegrepen lijkt.