Lupin S02E01: meteen in de hoogste versnelling

Het eerste seizoen van Lupin eindigde met een cliffhanger: de ontvoering van Lupins (Omar Sy) zoon Raoul (Etan Simon) door de snode Leonard (Adama Niane). Leonard is een handlanger van zakenman Hubert Pellegrini (Hervé Pierre) en Pellegrini heeft een groot deel van de Parijse politie op de loonlijst en wil Lupin uitschakelen voordat deze intrige wereldkundig wordt. Zodoende besluit Leonard in een vlaag van verstandsverbijstering Lupins zoon te kidnappen en zijn toevlucht te zoeken in een landhuis nabij de Franse kust. Lupin zet de achtervolging in en wordt verrassend genoeg bijgestaan door politieagent Youssef (Soufiane Guerrab).

Het tweede deel van Lupin – dat eigenlijk het tweede deel van het eerste seizoen is, dat werd opgeknipt in twee delen – begint in die zin direct in de hoogste versnelling. Hoewel showrunners George Kay en François Uzan via vernuftige flashbacks het verhaal wat ademruimte gunnen. Zo zien we ondertussen ook hoe de jeugdige Lupin ooit Claire voor zich probeerde te winnen door een viool voor haar te stelen. Misschien wel een teken dat Lupins onbevangenheid – of is het gespeelde naïviteit? – nooit is verdwenen. Deze scènes geven ook meer diepgang aan de personages in het heden.

Langzaam trekt dan ook de nevel rondom Lupin en zijn enigmatische persoon op en wordt Sy’s personage een minder cartoonesk mens van vlees en bloed. Hoewel hij – en dat blijft het leuke aan de dramedy – de kijker toch voortdurend op het verkeerde been blijft zetten met onnavolgbare trucs. En als Sy dan weer op de hielen wordt gezeten en uiteindelijk uit de kluwen van zijn tegenstanders weet te blijven, dan kijkt hij achterom, met een flinke grijns. Alsof hij iets weet wat dat de anderen niet weten. En misschien ook wel omdat Sy overduidelijk veel plezier heeft in zijn stoutmoedige rol.