Love, Victor S01: hartverwarmend, humoristisch en oprecht

De film Love, Simon was, voor mainstream begrippen, redelijk baanbrekend. Het was de eerste keer dat een grote filmstudio een romantische tienerkomedie uitbracht die draaide om een scholier – de Simon uit de titel – die op de middelbare school uit de kast komt.

Love, Simon is een fijne wegkijkfilm (nu ook te zien bij Disney+), al voelde het format – gebaseerd op het tienerboek Simon vs. the Homo Sapiens Agenda van Becky Albertalli – wel wat gekunsteld: Simon (Nick Robinson, A Teacher ) begint een anonieme correspondentie met de gelijkgestemde ‘Blue’, die toevallig ook nog eens zijn zielsverwant blijkt te zijn. Zijn grote geheim en een beetje ‘onschuldige’ chantage daargelaten, bleef Simons leven ook redelijk conflictvrij.

En laat dat nou precies zijn wat de makers van de serie Love, Victor – een soort van vervolg – als startpunt hebben genomen. Niet iedereen heeft het zo makkelijk als hij, zo laat Victor (Michael Cimino) Simon in een bitter berichtje weten. Victor is net naar Atlanta verhuisd en gaat nu naar de school waar Simons liefdesverhaal in de afgelopen twee jaar haast epische proporties heeft aangenomen (Simon zelf woont inmiddels in New York). Ook Victor heeft sterk het vermoeden dat hij meer op jongens, dan op meisjes valt. Maar daar houden de vergelijkingen tussen hem en Simon wel een beetje op.

Waar Simon opgroeide in een welgestelde buitenwijk, woont Victor met zijn moeder (Ana Ortiz, Devious Maids , Ugly Betty), vader, zus en jongere broertje in een appartementencomplex. Waar Simons ouders (Jennifer Garner, Josh Duhamel) zelfs aparte sneakers hebben om mee te protesteren, hebben de ouders van Victor niet zomaar vijfhonderd dollar paraat voor een officieel basketbaltenue. Tot slot ligt homoseksualiteit bij Victors katholieke latino-familie toch net iets gevoeliger dan bij Simons witte en liberale familie. Dat Victors ouders van hem houden staat buiten kijf, maar toch belet dat zijn vader (James Martinez, in One Day at a Time ook al niet de meest ruimdenkende ouder) er niet van hardop uit te spreken dat hij hoopt dat geen van zijn zoons op jongens valt.

Het schrijnendste is: Victor hoopt dat zelf eigenlijk ook. Hij wil zijn ouders, die zelf al genoeg problemen hebben, niet ook nog opzadelen met zijn ‘probleem’. ‘Ik wil gewoon gelukkig en normaal zijn.’ Dus ziet hij Mia (Rachel Hilson, Rise, This Is Us ), het coolste meisje van school, als een reddingsboei. ‘Want wie weet er nou echt honderd procent zeker op wie hij valt?’, vraagt hij zich in een van de berichtjes aan Simon af, met wie hij een correspondentie is begonnen. ‘Misschien is Mia wel mijn “impossible burger”.’ Mia en Victor hebben het ook leuk samen en bij het zoenen voelt Victor zelfs vlinders. Maar dat is niets vergeleken met de straaljagers die over komen vliegen iedere keer wanneer hij Benji (George Sear), zijn collega-barrista, diep in de ogen kijkt.

Als coming-of-age-verhaal voelt Love, Victor erg oprecht en herkenbaar: voor jezelf ontdekken wat en wie je wilt is vaak een ingewikkelde en emotioneel beladen aangelegenheid, waarbij mensen soms ook onbedoeld gekwetst worden. Ook Victor is daarbij geen heilige.

Daarnaast bevat de serie frisse dialogen, vol rijke details. ‘Waarom vind je Andrew zo leuk? Hij is een enorme eikel!’, wil Mia van haar beste vriendin Lake (Bebe Wood, The Real O’Neals) weten, die zich steeds opnieuw voor de voeten werpt van de botte atleet (Mason Gooding). ‘Ik weet het, hij is zo gemeen!’, tjirpt Lake adorerend. Felix (Anthony Turpel, zoon van Brooke en Ridge in The Bold and the Beautiful), Victors nieuwe en net iets te enthousiaste buurjongen, zorgt voor de komische noot; of hij nu enthousiast oreert over het liefdesleven van diepzeevissen (‘zeeduivels zijn superromantisch!’) of de kracht van een goede dj (‘dj’s maken van muziek nog meer muziek!’).

Love, Victor is een jongerenserie waarvan je zou willen dat er meer van waren: grappig en eerlijk, hartverwarmend en pijnlijk. En waar de dapperste keuze die je kunt maken is besluiten jezelf te zijn.