Love in the Villa: Julia verdient beter

Foto credits: Riccardo Ghilardi / Netflix

Het is bij romkoms niet bepaald een goed teken: de mannelijke en de vrouwelijke hoofdrolspeler kijken elkaar diep in de ogen… hun gezichten komen dichterbij… en het enige dat je als kijker op dat moment denkt is: moet dit nou? Helaas is dat precies wat er gebeurt bij Love in the Villa.

En dat terwijl het begin eigenlijk beter was dan verwacht. Basisschoollerares Julia (Kat Graham, The Vampire Diaries ,  All Eyez on Me ) is de goede mix van optimistisch en volhardend, en komt inclusief een huisslang genaamd Beatrice en een sardonische collega genaamd Roberto (Sean Amsing). Schrijver en regisseur Mark Steven Johnson maakt ook een satirische knipoog naar de hel die het reizen naar een toeristische trekpleister daadwerkelijk is. In Julia’s geval is dat Verona, de plek waar Shakespeares Romeo & Julia zich afspeelt.

Zelfs de eerste stekelige interacties tussen Julia en Britse wijnexpert Charlie (Tom Hopper, Albert Wesker in  Resident Evil: Welcome to Raccoon City , Black Sails ), die door een misverstand hetzelfde romantische optrekje heeft gehuurd, stemmen nog redelijk hoopvol. Maar vanaf het moment dat Julia en Charlie besluiten tot een wapenstilstand en Julia Charlie meeneemt naar alle vaste toeristische plekjes, gaat de film over op de automatische piloot en verandert ook ‘fair Verona’ opeens van een toeristische muizenval in een sprookjesidylle, waar de hoofdpersonen in alle rust hun hand op de borst van het beeld van Julia (van Romeo) kunnen leggen en in hun eentje Julia’s graf kunnen bezoeken. Ook Beatrice de slang en Roberto de collega zijn als van de aardbodem verdwenen. In plaats daarvan worden we getrakteerd op een bordkartonnen vorige vlam van Charlie (Hoppers echte echtgenote, Laura Hopper), die haar zinnen regelmatig begint met 'OMG' en prosecco te min vindt.

Dat alles was nog wel enigszins te vergeven als er ook maar iets van chemie tussen de twee hoofdrolspelers te bespeuren zou zijn. Het moet gezegd, qua fysiek lijkt Tom Hopper als uit marmer gebeiteld (Julia omschrijft Charlie, niet onterecht, als Thor), maar zijn pogingen tot gepassioneerde blikken zijn haast pijnlijk om naar te kijken. Julia, en Kat Graham, verdienen beter.