Lost Boys & Fairies: hoe adoptie het leven van twee queer personen verandert

Na hitserie It’s a Sin kwam de BBC afgelopen jaar weer met een queer verhaal dat veel losmaakte bij de kijkers. In Lost Boys & Fairies besluit het koppel Gabriel en Andy een kind te adopteren – met alle gevolgen van dien.

Bij sommige series is het onmogelijk om niet tot tranen toe geroerd te worden, omdat er voor iedereen wel één of twee thema’s in zitten die een persoonlijke gevoelige snaar raken. Lost Boys & Fairies is zo’n serie – niet alleen volgens ondergetekende, maar ook op basis van alle reacties op sociale media die de driedelige reeks opwekte. Vooral de queer gemeenschap zette de serie al snel op een erepodium – op televisie blijven serieuze, goedgemaakte verhalen over de LHBTQIA+-gemeenschap nog steeds een zeldzaamheid.

De rode draad van de serie is de lastige adoptiemolen waar de geslaagde dertigers Gabriel (Sion Daniel Young) en Andy (Fra Fee) in belanden als zij hun relatie willen verrijken met een kind. De ballotage voor homoseksuele koppels is streng – een montere sociaal werkster begeleidt het tweetal bij de aanmeldingsprocedure. De vragen die zij stelt maken veel los bij de twee mannen. Waarom willen zij eigenlijk voor een kind zorgen – om hun eigen leegte op te vullen of in het belang van het kind? Vooral Gabriel wordt opeens flink geconfronteerd met zijn oude demonen, zoals zijn getroebleerde schooltijd ('ik wist niet wat ik liever wilde doen met de jongens die me aanvielen, neuken of vermoorden'), de moeizame verhouding met zijn conservatieve vader en zijn duistere periode vol drank en drugs waar Andy hem uit heeft getrokken.

De BBC en de makers pakken in alle opzichten flink uit met de serie. Niet alleen in visueel opzicht – verschillende malen worden emotionele momenten in het verhaal uitgelicht met grootse musicalnummers (vooral Mad World van Tears for Fears in de derde aflevering is een stomp in de maag). Maar ook inhoudelijk wil Lost Boys & Fairies geen thema of onderwerp onbesproken laten. Van de zoektocht naar identiteit tot verstoorde familieverhoudingen, van de queer cultuur die onder druk staat tot anti-homogeweld, van schaamte tot zelfhaat – alles komt langs.

Middels flashbackscènes komen we meer te weten over het verleden van beide mannen en de oorsprong van hun relatie. En dan wordt de geschiedenis van het tweetal terloops óók nog afgezet tegen de conservatieve jaren tachtig, met de anti-homoretoriek van Margaret Thatcher (een reflectieve sneer die we recent ook zagen in de sterke coming-out-film Blue Jean). De overdaad schaadt (net) niet, maar de makers schurken in dit opzicht wel tegen de grenzen van het acceptabele aan. Het pleit overigens wel voor ze dat ze, ondanks de grimmige ondertoon, toch weten af te sluiten met een hoopvolle boodschap. Ondanks de grootste tegenslagen weet iedereen die eerlijk naar zichzelf toe is zijn of haar weg in het leven uiteindelijk toch te vinden.

Lost Boys & Fairies, vanaf zondag 28 juli 2024 wekelijks op NPO 3 en NPO Start, en tevens in zijn geheel op NPO Plus