Vrijdag Top Tien: De wonderlijkste plotwendingen in Game of Thrones

De televisieserie Game of Thrones is een bewerking van de fantasy boekenreeks A Song of Ice and Fire van auteur George R. R. Martin. Scenarioschrijvers David Benioff en D.B. Weiss gebruiken dit werk als uitgangspunt voor hun minstens net zo genadeloze HBO-serie. Omdat we nog tot de zomer moeten wachten tot het zevende seizoen, blikken we terug op de gewelddadige en bloederige plotwendingen waar het oeuvre van Martin en dus de televisieserie om bekendstaan.

(10) The Battle of the Bastards (S6A9)
Deze episode is nog maar kortgeleden: de verbeelding van de strijd tussen de goede bastaard (John Snow) en de slechte bastaard (Ramsay Snow). Zo’n gevecht waar je van tevoren al weet dat er ongeacht de winnaar veel bloed zal vloeien. In het uiteindelijke verloop van de veldslag zijn enkele verrassende wendingen te ontwaren. Ramsay doet nadrukkelijk beroep op het geduld van zijn tegenstander.

(9) De castratie van Theon Greyjoy (S3A7)
Game of Thrones gaat ook (of vooral) over moraliteit. Zo was Theon intens verliefd op zijn groot uitgevallen mannelijk lid; een zonde waar hij later hevig voor wordt bestraft. In het derde seizoen wordt hij gevangen en gemarteld door Ramsay Snow. Deze wrede handelingen van de sadistische bastaard resulteren in een castratie: een pijnlijk moment voor de (mannelijke) kijker. Later, in het vierde seizoen, keert Greyjoy terug als de volgzame eunuch Reek.

(8) Je eigen dochter op de vuurstapel (S5A9)
Heks Melisandre (Carice van Houten) grossiert in het doen van rare voorstellen. Al eerder in het vijfde seizoen vroeg ze Stannis Baratheon of hij zijn dochter niet wilde offeren – om de goden tevreden te stemmen. Toen kon ze nog rekenen op een volmondig nee. Na enkele tegenslagen ziet de ‘zeekapitein’ op miraculeuze wijze dezelfde noodzaak als Melisandre. Dat resulteert in een ijzingwekkende scène waarin dochter Shireen schreeuwt om haar vader en moeder terwijl ze wordt verzwolgen door een vlammenzee.

(7) Is John Snow dood? (S5A10 – S6A1)
Vanaf de eerste aflevering van Game of Thrones weet je – als je terugvalt op je intuïtie – dat John Snow (Kit Harington) een belangwekkend personage is. Hij is de verstandige bastaard die nooit volledig is geaccepteerd door zijn familie. Toch zal hij zich opwerpen als de Grote Redder. Totdat de laatste aflevering van het vijfde seizoen zich aandient – Snow wordt onverwacht doodgestoken door zijn (voormalige) strijdmakkers van The Night’s Watch. De resurrectie vindt gelukkig een seizoen later alweer plaats.

(6) Hou die deur vast (S6A5)
In deze aflevering blijkt weer eens hoe ingenieus de plot van Game of Thrones is – als je die überhaupt volledig begrijpt. We krijgen een verklaring voor de naam van reus Hodor en zijn verstandelijke handicap. De gigant is een soort verlengstuk van de met bovennatuurlijke krachten gezegende Bran Stark. In zijn jeugd instrueerde Bran – Ja, via de toekomst – Hodor om ooit, als de nood aan de man is, de grote deur te blokkeren. Hodor (Hold the Door).

(5) Schaam je, schaam je… (S5A10)
In het vijfde seizoen staat onder meer religieus fundamentalisme centraal met de komst van de sparrows. Daardoor belandt matriarch Cersei (Lena Headey) – een zondares – achter de tralies. Ze kan eventueel terugkeren naar haar decadente leven. Dan moet ze in het kader van zelfkastijding naakt een route afleggen door King’s Landing, ten overstaan van alle inwoners. Dat doet ze dan ook: terwijl de bellen rinkelen, de nonnen ‘schaam je’ toeschreeuwen, en uitwerpselen in de lucht vliegen. Er lijkt maar geen einde te komen aan deze vernedering.

(4) De draken leven! (S1A10)
Daenarys Targaryen (Emilia Clarke) verbrandt in de slotaflevering van het eerste seizoen haar ‘partner’ Khal Drogo, samen met de heks die hem op magische wijze wist uit te schakelen. Ook de drie drakeneieren, waar ze al enige tijd mee heeft geleurd, gaan in vlammen op. Waarop Daenarys zelf de vuurzee in wandelt. De volgende ochtend verschijnt ze in een epische scène met de drie levende draken.

(3) Joffrey verslikt zich (S4A2)
Die arme Jack Gleeson: de tiener werd in zijn woonplaats vast met argusogen aangekeken. Dit vanwege zijn rol als het dan (vooralsnog) meest barbaarse personage koning Joffrey. Wie had verwacht dat hij zo snel uit de serie zou verdwijnen? Zo voelde het althans: terwijl het vierde seizoen amper was begonnen wordt Joffrey vergiftigd tijdens een bruiloftsfeest. Een van de betrokkenen, zo blijkt later, is Petyr Baelish, de spil in diverse webben.

(2) The Red Wedding (S3A9)
Normaliter zijn bruiloften evenals de bruid maagdelijk wit. In het paradigma van Game of Thrones is dat echter iets te gewoontjes. Wanneer we net gewend zijn geraakt aan een nieuwe leider – Robb Stark, een telg van de Starks uit Winterfell – dan kleurt het decor rood. Stark, zijn geliefde én zijn volgelingen worden allen gedood in een uiterst groteske slachtpartij. Zo ontstaan er wel telkens machtsvacua, en blijft de serie interessant.

(1) De onthoofding van Ned ‘Eddard’ Stark (S1A9)
Wie niet bekend is met de boeken van George R. R. Martin zat vast met verbazing te kijken hoe de hoofdpersoon uit het eerste (en sterkste) seizoen nog voor de laatste aflevering werd geofferd. Sean Bean, de Britse acteur die van zichzelf al een middeleeuws gelaat heeft, past daarom juist zo goed bij de serie, als Eddard, patriarch en adviseur van koning Robert in de hoofdstad King’s Landing. De koning komt onder verdachte omstandigheden te overlijden, waarop Joffrey Baratheon (Jack Gleeson) de macht overneemt. Deze (illegitieme) zoon van Robert kent geen medelijden: Eddard zal worden onthoofd. In plaats van, zoals eigenlijk was afgesproken, levenslange verbanning naar De Muur.

En dan nog enkele runner-ups: Tyrin Lannister doodt zijn vader Tywin (S4A10); The Mountain vecht tegen The Viper (S4A8); Tyrion Lannister ontpopt zich als een militair strateeg (S2A9).