Lady Chatterley’s Lover: zwoele, trefzekere boekverfilming

Foto credits: Parisa Taghizadeh / Netflix

‘Dit is een liefdesverhaal’, verzucht mevrouw Bolton (Joely Richardson), de hoofdbediende van Lady Chatterley (Emma Corrin uit The Crown ), ergens tegen het einde van de nieuwste adaptatie van Lady Chatterley’s Lover. Het is een ontroerend moment: de romance tussen Lady Chatterley en knecht en jachtopziener Oliver Mellors (Jack O’Connell, bekend van Godless ) blijkt werkelijk amoureus, en niet zomaar een nietszeggende affaire. En dat is bijzonder, omdat Chatterley zal moeten scheiden van haar aristocratische echtgenoot Clifford (Matthew Duckett) en dus haar privileges zal moeten opgeven, terwijl Mellors’ baan op de tocht komt te staan.

Daar draait deze bewerking van de roemruchte romanklassieker uit 1928 dan ook om: dat de vrouw zelf zou moeten kiezen met wie ze haar leven wil delen. En dat de liefde tussen personen uit verschillende klassen ook bestendig kan zijn. Typische Britse thema’s dus, die auteur D.H. Lawrence in 1928 voor het voetlicht probeerde te brengen. Filmmaker Laure de Clermont-Tonnerre ( The Mustang , 2019) blijft behoorlijk trouw aan Lawrence’ boek. Dus zien we hoe Chatterley en Clifford trouwen, dat Clifford in de Eerste Wereldoorlog verlamd raakt en dat een normaal seksleven – en waarschijnlijk ook het krijgen van kinderen – uit den boze lijkt - waarna Chatterley een affaire overweegt.

De Clermont-Tonnerre vat dit alles in een dromerige en eigenzinnige stijl, met een camera die soms bijna om Chatterley en haar lover heen lijkt te dansen. Er is ook veel gefilmd met natuurlijk licht en in soft-focus waardoor veel scènes een schilderachtige lading krijgen. Daarnaast is de chemie tussen Corrin en O'Connell, die tot uiting komt in een keur aan zwoele liefdesscènes, ronduit uitmuntend. Hij is joviaal; zij is een tikkeltje rigide. Zij heeft durf; hij is een beetje afwachtend. Lady Chatterley’s Lover is zeer knap gemaakt.