Interview met Rutger Castricum

Waarom wil je dit interview telefonisch doen? Dat is puur organisatorisch. Ik ben met verschillende programma's tegelijk bezig en daarom probeer ik alle... -hij schraapt z'n keel- ...nevenactiviteiten in de auto onderweg naar mijn klusjes te doen.

En ik ben zo'n nevenactiviteit? Excuus (zegt hij lachend). Ik praat ook het liefst met een kop koffie erbij, maar het past gewoon niet.

Waar rijd je nu naartoe? Eerst heb ik een opname van De klimaatkar en daarna zijn er opname van De hofbar. Dan nog een vergadering over een nieuw programma, een soort Refolutie maar met een andere groep jongeren. En morgen werk ik verder aan de opname van De tijd van ons leven.

Rutger Castricum is 43 jaar oud en niet langer de platte, studentikoze ‘schrik van politiek Den Haag’ die veertien jaar geleden de minister voor Wonen, Wijken en Integratie minutenlang zwijgend van woede op camera vastlegde. Ella Vogelaar was niet de enige politicus die hem vreesde, heel politiek Den Haag vreesde hem en de roze plopkap van zijn microfoon. Alleen Femke Halsema (hoewel door hem toegesproken met ‘tietjes vooruit’) en Ronald Plasterk (‘ome Roon’) leken met enige elegantie zijn brallerige plaagstoten van repliek te kunnen dienen.

Toen GeenStijl -de nieuwssite van Neerlands onderbuik- in 2008 met de nieuwe omroepvereniging PowNed televisie ging maken en oprichter Dominique Weesie beloofde ‘Hilversum op te blazen’, was Rutger Castricum zijn voornaamste troef. Er werden destijds in het Hilversumse cursussen ‘omgaan met Rutger Castricum’ gegeven – om zijn invloed een beetje in perspectief te plaatsen.

Inmiddels zijn we aanbeland in 2022. Castricum stopte na een paar jaar met zijn Haagse items voor PowNews, hij werd er de presentator van en maakte daarna uiteenlopende televisieprogramma's en documentaires als Marokko op 1,Oud en nieuw onder vuur en Refolutie, (een tweeluik over reformatorische jongeren die afgelopen juni is uitgezonden). Sinds 2018 maakte hij het politieke latenightprogramma De hofbar en met net één letter verschil in de titel verscheen dat jaar ook De hofkar waarin Castricum politici in een taxi rondrijdt. Een concept dat sinds vorig jaar is aangevuld met De klimaatkar met een elektrische taxi, BN'ers en gesprekken over klimaatverandering.

Maar we zijn er nog niet sinds deze maand is De tijd van ons leven op NPO 1 te zien in dit sportprogramma gaat hij samen met oud-topbasketballer Chatilla van Grinsven de uitdaging aan om na vier maanden training deel te nemen aan het WK tijd rijden in Australië. Doel: niet als laatste eindigen. Ofwel '34 kilometer doodgaan', zoals hij het in de eerste aflevering samenvat. Want gewaarschuwd zijn Castricum en Van Grinsven. ‘Het is rijden tot brakens toe’ en ‘Je moet er een beetje gestoord voor zijn’, omschrijven wielerprofs als Leontien van Moorsel en Jan Janssen het tijdrijden. Al in de eerste aflevering krijgt Castricum last van hartkloppingen – en zag ik daar nu een pufje tegen hyperventilatie op tafel liggen? ‘Ik ben astmatisch. Dus ja, ik had allemaal goeie excuses, haha.’

De tijd van ons leven is een heel ander type programma dan je normaal maakt. Dat is imago. Types als ik hebben daarmee te maken

Wat bedoel je? Mensen hebben een beeld van me. Ze kennen me van mijn politieke werk, en dat komt vooral door hoe ik ooit begonnen ben. Die brutale jongen blijft aan me kleven. Dat vind ik helemaal niet erg, maar ik heb al zoveel andere dingen gemaakt dan politiek.

De hofbar is ook politiek. Jawel. De hofkar ook. Ik volg de politiek nog steeds op de voet.

Laat ik het zo zeggen, ik zie dat je werk vaak politiek betrokken is. Dat is waar. De tijd van ons leven is minder maatschappelijk… Nou ja, er zit niet echt een gedachte achter hoor. Het is meer dat ik altijd heb gesport, waarvan de laatste vier jaar fanatiek. Al heb ik eerst zes keer nee gezegd tegen het programma voor ik ben gezwicht. Het is een bijna onmogelijke opgave.

Minister van Justitie Yeşilgöz knipte begin deze maand een pluk haar af als steunbetuiging aan de Iraanse vrouwen die voor vrijheid demonstreren. Toen vicepremier Kaag een persconferentie gaf, had parlementair verslaggever Frits Wester ‘toevallig’ een schaar bij zich en vroeg: “Bent u bereid datzelfde te doen?” Kaag antwoordde: “Als ik mijn haar knip, doe ik dat op een moment dat ik zelf kies.”

Ik vond Kaags antwoord sterk en eerlijk gezegd vond ik de vraag van Wester opmerkelijk, want waarom zet je een vrouw onder druk om haar steun te laten betuigen tegen vrouwenonderdrukking, maar goed: ik moest ook aan jou denken. Wat vond jij van de actie van Wester? ‘Het was misschien wat atypisch van hem. In de tijd dat ik nog PowNews maakte, ging Ron Fresen (NOS) ook ineens “zo, kappertje gepakt?” tegen Femke Halsema zeggen. Als Jaïr Ferwerda zoiets doet, is dat niet zo verrassend. Maar misschien had Frits Wester een lollige bui.’

Lees verder in de VARAgids 44 vanaf bladzijde 11.