Interview met Astrid Kersseboom

Ze is een journalist in hart en nieren dus ernaast schnabbelen hoeft niet zo. ‘Die inhoudelijke kant past toch meer bij me.’

In haar Astrid Kersseboom-persiflage slurpt cabaretier Sanne Wallis de Vries hikkend flessen wijn leeg in haar Prinsjesdag-commentaarhok terwijl ze schijnbaar achteloos met weetjes strooit over de ceremonie en de stoet. De NOS-Journaal-lezer en koningshuisverslaggever zelf schatert om deze Koefnoen-imitatie.

Ze waardeert een goede grap, weten ook liefhebbers van De slimste mens inmiddels. Tijdens dat programma dat ze in 2020 won, verraste ze kijkers met haar losse manier van doen en gevoel voor humor. Astrid Kersseboom, Kers voor intimi: ‘Het Journaal schept nou eenmaal afstand. Daardoor verbaasden mensen zich over die kant van mij. En tot op de dag van vandaag komen ze naar me toe en spreken ze me daarop aan. Heel positief.’

Ze is ook een enorme muziekliefhebber. Kersseboom en haar echtgenoot luiden het weekend regelmatig dj-end in door om beurten nummers via Sonos af te spelen. Soms komen de jaren 80 voorbij: Depeche Mode, The Cure en Red Hot Chili Peppers. Dan weer Bowie of The Stranglers, maar ook meer actueel: Blaudzun en Son Mieux. En ze gaat naar concerten. ‘Liam Gallagher van Oasis hebben we vlak voor de lockdown gezien, net als New Cool Collective en binnenkort gaan we met de kinderen naar De Dijk.’

Hoewel de wekker die ochtend al om 04.00 ging, oogt ze vrolijk en energiek. ‘Douchen, een kwartier rijden naar Hilversum, media-overzichten maken, visagie en om half zeven begint de uitzending. Ik heb die vroege dienst maar twee, drie keer per maand. Dus dat is goed te doen. Bovendien kan ik dan ’s middags heerlijk uren met de hond het bos in.’
Behalve dat vroege bulletin bevat haar pakket ook Journaals op latere tijdstippen, Koningsdag, Staatsbezoeken en het commentaar bij het ceremoniële deel van Prinsjesdag. Voor de dertiende keer op rij komt ze in actie op de derde dinsdag van september. Uiteraard zonder flessen wijn en joints en wel goed voorbereid, verwijst ze naar Koefnoen.

‘We zoeken elk jaar naar een andere invalshoek en gasten. Soms gaan we op de traditionele kant zitten: hoe steekt de stoet in elkaar? Of we bespreken de verbinding met de politiek. Deze editie is, net als vorig jaar, door corona anders. Er is geen rijtoer, Willem-Alexander en Máxima stappen in de auto. Met verslaggever Albert Bos en Marcia Luyten, die een boek over Máxima schreef, ga ik het hebben over het koningshuis zelf. Hoe zit het met de populariteit? Want die heeft na de Griekenlandreis van vorig jaar een flinke knauw gekregen.’ Uit peilingen bleek dat het vertrouwen in de monarchie daalde door die vakantie. Daarnaast was er ook ophef om de aanschaf van een jacht van twee miljoen euro en een foto van het koninklijk paar met een restauranthouder waarbij de anderhalve meter afstand ver te zoeken was.

Hoe zit het intussen met de populariteit? Was hun aanwezigheid en die van twee van hun dochters bij de Formule 1 op Zandvoort een geslaagd charme-offensief of juist niet? Ja, dat is lastig. Want ook op dit bezoek kan weer kritiek komen. De regering liet vooraf weten: er zijn geen ministers aanwezig. Er was weliswaar veel publiek, maar er waren ook 30.000 mensen uitgeloot. Neef Bernhard organiseerde de race. En dan staan zij uitgebreid in beeld bij de auto van Max en daarna bij zijn huldiging. Dat kan natuurlijk weer commentaar opleveren. Maar hoe je het wendt of keert: het was bijzonder voor Nederland. Voor het eerst in decennia was de Formule 1 terug op Zandvoort. Aan de andere kant; de evenementen-branche ligt op zijn gat, festivals worden afgelast en dit kon wel doorgaan. En je kunt zeggen: er waren ook 70.000 anderen die niet allemaal net als zij met mondkapjes op stonden.

Ze kregen ook kritiek omdat ze vanaf hun vakantieadres heen en weer vlogen om de olympische medaillewinnaars te huldigen. Doen ze het ooit goed? Dat is de vraag. Nu werd er gezegd dat ze dat niet hadden moeten doen vanwege het milieu, de kosten voor het vliegtuig. Wanneer ze niet waren afgereisd om onze sporthelden te eren, hadden anderen dat weer arrogant of ongeïnteresseerd gevonden. Ik zou bijna zeggen: it comes with the job dat ze het nooit goed doen. In mijn ogen zijn ze niet te benijden. Máxima is de enige die bewust voor dit bestaan heeft gekozen. De rest is erin geboren. Ik zou niet met ze willen ruilen.

Kun je tijdens die uitzendingen echt kritisch zijn? Er kijken ook ontzettend veel Oranje-liefhebbers. In principe is er niks dat we niet zeggen. Ik ben koningshuisjournalist met de nadruk op journalist. Met Koningsdag is dat moeilijker omdat dit meestal heel vrolijk is. Maar ook dan benoem ik dingen. Zeg dat zo’n dag voor hen belangrijk is omdat ze aan hun pr werken. Prinsjesdag is in die zin anders, daar zit ook een staatsrechtelijke functie aan vast. Willem-Alexander is bij die opening van het parlementaire jaar te gast en leest namens de regering de troonrede voor. Hij is aanwezig in zijn rol als staatshoofd.

Ben je een kleding kenner die meteen spot welk design Máxima draagt? Nou aan het einde van de ochtend komt er op Prinsjesdag een mailtje binnen van de Rijksvoorlichtingsdienst waarin min of meer staat wat ze aan heeft. Een soort abracadabra dat ik zelf moet vertalen: oooo, ze bedoelen fluweel. Het is de enige dag dat de RVD iets opmerkt over haar garderobe, maar de maker wordt niet vermeld. Mode-journalist Josine Droogendijk weet dat vaak wel, ook bij welke gelegenheid en op welke datum ze die jurk of dat jasje eerder aan had. Dat is heel knap. Ze zet alles snel op Twitter. Bijvoorbeeld Claes Iversen, Jan Taminiau, modehuis Natan. Dan kijk ik op social media en dan noem ik die ontwerper en vermeld ik Josine expliciet als bron. (Met een lach) Heb ik me gelijk ingedekt wanneer ze het fout heeft. Wat bij mijn weten nog nooit gebeurd is.

Lees verder in VARAgids 38 vanaf bladzijde 8.