Youp interviewt Louis van Gaal: 'Ik wist al snel dat ik gymnastiekleraar zou worden. En dat zag ik als een vooropleiding voor trainer.'

Youp en Louis. Twee katholieke jongens – beiden opgegroeid in grote gezinnen – bespreken wat ze van thuis uit hebben meegekregen, wat van waarde was en nu nog steeds is.

Louis van Gaal en ik kennen elkaar via Piet Bon, ooit clubarts bij Ajax. Mijn broertje Tommie werkte met hem, hij belde me op: ‘de vrouw van Louis van Gaal is ernstig ziek en ze willen nog graag naar een voorstelling van jou, in de Kleine Komedie.’ Dat heb ik geregeld en na de voorstelling heb ik lang met de vrouw van Louis staan lullen.

Het was een gloeiende avond, ik sprak jouw vrouw voor het eerst. Zij hield het ondanks haar conditie nogal vol. Toen het half één was, vroeg ik: moet jij niet slapen? En ze zei, letterlijk: ‘Ik kan binnenkort nog lang genoeg liggen.’ Ik moest erom lachen en om huilen. Een paar weken later is ze overleden. Januari. 17 januari. Ik denk dat het in december was dat we naar de Kleine Komedie gingen. Ze had alvleesklierkanker. Dat is de ergste soort.

Hoe lang is ze ziek geweest? Eigenlijk niet zo lang. Vijf, zes maanden. Wij zaten op een cruise. En toen openbaarde zich dat voor het eerst. Nou ja, dan moet je nog de cruise afmaken. Want je weet niet wat het is.

Louis komt uit een groot, katholiek gezin, net als ik. En juist daar wil ik met hem over praten. Hoe was dat? Wat heeft hij geleerd van zijn ouders, broers en zussen? Wat heeft het geloof hem gegeven? We treffen elkaar op een zondagavond in het chique Huis ter Duin in Noordwijk. Daar delen we een rustige maaltijd. Ik ben benieuwd.

Jij komt uit een gezin van acht, hè? Negen. Ik ben de negende, de jongste. Mijn vader overleed toen ik elf was. Toen ik zes was, lag hij al in het ziekenhuis. Vijf jaar duurde het, ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Hartinfarct.

Wat deed je vader? Hij was hoofdvertegenwoordiger van de Calpam, een grote benzinemaatschappij. Een heel goeie baan. We hadden het niet slecht en konden, met negen kinderen, alles doen. Alleen, ja, hij werkte wel van ’s morgens zeven tot ’s avonds zeven. Ik was de jongste, dus ik zag hem niet weggaan ’s morgens, wel binnenkomen ’s avonds. Dan gingen we eten en dan moest ik naar bed. Daarom heb ik mijn vader niet zo goed leren kennen. Hij was die man die aan het hoofd van de tafel zat en met strenge regels ons, negen kinderen, in het gareel hield.

Hoeveel scheelde jij met de oudste? Ik scheelde met mijn oudste zusje bijvoorbeeld negen jaar. Zestien jaar! Iedere kleine twee jaar een kind, een goed gemiddelde voor een katholiek gezin! Van de familie Van Gaal zijn er nog maar drie over. Mijn oudste zus, mijn jongste broer en ik.

Wist je altijd al dat je trainer wilde worden? Ik wist al toen ik dertien/veertien jaar was dat ik gymnastiekleraar zou worden. En dat zag ik als een vooropleiding om later trainer te worden.

Maar niet van Barcelona? Nee, dat niet. Natuurlijk niet. Ik was wel iemand die droomde van voetbal. Ik speelde toen nog in een amateurclubje De Meer waar al mijn oudere broers in het eerste elftal speelden. Nadat ik in mijn eerste jaar met mijn jongste broer in de eerste kampioen vanAmsterdam was geworden, werd ik gescout om als profvoetballer naar Ajax te komen. Dan word je wel gevoed met het idee dat je het in je hebt. Rinus Michels was ook gymnastiekleraar, hij was mijn idool. Dus ja, waarom zou ik dat niet kunnen dan? Zo heb ik altijd wel gedacht. Ik ben altijd positief ingesteld.

 Lees verder in VARAgids 21, bladzijde 10. Vanaf dinsdag 21 mei 2024 te koop in de winkel.