Interview: Geraldine Kemper (Trippers)

Geraldine Kemper is een beetje wappie. Vanochtend stond ze om vier uur te stuiteren naast haar bed. ‘Ik dacht: wat zal ik eens gaan doen?’. Nu, een halve dag later, is ze nog steeds niet helemaal geland.

‘Dit is geen groot interview toch?’

Nou ja, het openingsinterview.?
Maar niet over mijn privéleven, toch?

Ehm.?Hahaha. Sorry hoor, ik ben echt helemaal onvoorbereid.

Er zijn overigens geen drugs in het spel, en ook geen drank. Geraldine Kemper (27) heeft gewoon een keiharde jetlag. Gisteren kwam ze terug uit Phoenix, Arizona. Een tijdverschil van negen uur met Nederland. Het was de laatste reis die ze maakte voor de opnames van ­Trippers, voorheen Spuiten en slikken op reis. Kemper dook in het leven van een jonge cowboy, die als een zigeuner door het land trekt en de touwtjes aan elkaar knoopt met rodeo’s. ‘Hij stapt gewoon twee drie keer in de week op een stier, heeft ongeveer alle botten gebroken die je kan breken; allemaal voor de roem. Want veel geld verdient hij er niet mee.’

Voor dit seizoen van Trippers reisde Kemper al eerder naar de Verenigde Staten, waar ze het grootste lesbische festival ter wereld bezocht en kennis maakte met het streng-religieuze zuiden waar homo’s het allesbehalve makkelijk hebben. Dichterbij was een trip naar de banlieues van Parijs, waar Kemper optrok met twee rappers en de zogenoemde ‘vergeten generatie’ ontmoette. En nu is ze dus terug. Eigenlijk had ze vandaag meteen al een draaidag voor een nieuw programma. ‘Maar toen heb ik gezegd: “Eh jongens, dat kan niet.” ’ Even een dagje acclimatiseren moest ze, bijkomen, opladen.

Als je zo door de banlieues in Parijs loopt, ben je je dan bewust van hoe goed je het zelf hebt?
Vaak komt dat eigenlijk pas als je terug in het hotel bent of in Nederland. Op het moment van filmen, ga ik gewoon mee in de zoektocht met zo’n jongen. Ik focus me op hem en hoe zijn leven daar is. Het moet niet om mij draaien. Het is wel belangrijk dat je je er een beetje voor kan afsluiten. En de ene keer lukt dat beter dan de andere. Ik ben ook weleens in Madagascar geweest, voor een ander programma en kwam daar op een plek, middenin de modder, in een huisje waar je nog niet eens kon staan; het was ongeveer zo groot als deze tafel. Vaak kan ik me afschermen tijdens het draaien, maar die keer kwam ik terug in mijn viersterrenhotel en moest ik zo hard huilen. Dat je denkt: Godverdomme, waar ben ik nou mee bezig? Wat is dit?

Wat doe je dan als je terug in Nederland bent??
Iedereen wil altijd weten wat je hebt gedaan. Maar ik wil juist altijd weten wat zíj gedaan hebben. Zijn ze nog uit geweest? Wie draaide er dan? Ik wil horen wat er in het normale leven is gebeurd. Ik vertel vrij weinig over mijn reizen, maar dat weet mijn omgeving inmiddels wel. Mijn vriendje Paul ook, die laat me dan altijd een beetje gaan. Ik ga dan gewoon mijn was doen ofzo.

Deze zomer zit Geraldine Kemper acht jaar bij BNN. De afgelopen jaren presenteerde ze onder meer Try before you die, Spuiten en slikken, 3 op reis, Jan vs ­Geraldine en Proefkonijnen. Kemper is niet meer weg te denken bij BNN, ze is wat je noemt een household name van de jongerenomroep geworden, onderdeel van de gevestigde orde.

‘Ja heftig hè? Het is snel gegaan. Ik ben ook blij dat ik er nog steeds ben.’

Ben je vaak bang geweest dat je eruit zou vliegen??
Heel bang, heel bang. Dat speelde vooral in de eerste drie, vier jaar, maar het is een angst die nooit weggaat. Het is zulk leuk werk. En er hoeft maar even een ander jong wulps meisje voorbij te komen die beter is en ze kiezen voor haar.

Behalve dat het leuk werk is, ben je ook bang niet meer beroemd te zijn? In het programma ‘F*ck me, I’m famous’ van Filemon zei je: ‘Aandacht is nodig in deze wereld. Want als dat er niet is, ben je niet bijzonder genoeg.’?
Ja. Als mensen niet naar je willen kijken, waarom zou BNN dan nog een programma om je heen willen bouwen? Dus wil je graag dat mensen naar je kijken. En hoe je dat voor elkaar krijgt… Ja, ik ben niet iemand die zich graag op rode vertoont en jurken draagt, dat vind ik vreselijk. Ik ga als ik niet op reis ben voor 3 op reis of Trippers altijd naar het Gouden Televizier-Ring Gala. Maar dat is tijdens ADE (Amsterdam Dance Event, red.) en dat vind ik leuker, dus ga ik als het even kan via de achteruitgang snel weer weg. Dat is ook eigenlijk de enige rode loper die ik doe.
[blendlebutton]

Twee keer werd Kemper genomineerd voor een Zilveren Televizier Ster. Als dat ter sprake komt, mompelt ze: ‘Waar niemand het mee eens was.’ ‘Niemand’ is misschien een beetje overdreven, maar bijvoorbeeld Patty Brard snapte weinig van Kempers nominatie. Brard vroeg zich destijds af waar Kemper haar nominatie aan had te danken en vermoedde dat het kwam omdat ze bij de mannen in de smaak valt.

‘Ik was fucking trots dat ik tussen Chantal (Janzen) en Floortje (Dessing) stond. En toen kwam Patty Brard die zei dat ik er niet tussen hoorde. Maar ík kan daar toch geen bal aan doen? Ik sta er tussen omdat mensen op me gestemd hebben. Ik had een heel mooie jurk aan en had mijn moeder meegenomen.’

Hoe vond die dat??
Fantastisch. Trotser kan ze niet zijn. Laatst hadden we samen een interview en toen vertelde ze dat ze het zo leuk vond dat ik een keer de langste joint van de wereld had gerookt. Okeee, weinig moeders die dat zouden zeggen.

Wat doet je moeder eigenlijk??
Ze is aerobicslerares en werkt bij Blokker. Vanaf het moment dat mijn vader weg is gegaan, heeft ze haar eigen leven en persoonlijke ontwikkeling op de laatste plaats gezet en is ze vol gaan werken om mij en mijn zus een goed leven te geven – wat we ook hebben gekregen.

Haar vader. Toen Kemper vijf was, verliet hij het huis. Ze heeft hem sindsdien nooit meer gezien of gesproken. ‘Dat maakt het misschien ook wel makkelijk. Ik weet niet beter dan hoe het nu is. Het kan niet anders dan dat het invloed heeft gehad op hoe ik me verhoud tot mannen, maar ik kan je niet vertellen wat dat dan is. Ik weet niet wat er anders aan me is dan iemand die van twee kanten liefde heeft gekregen. Af en toe merk ik het wel. Laatst zag ik in het vliegtuig een film over vader-dochter-liefde en toen dacht ik: ja, ik heb geen idee wat dat is. Ik kan me ook niks voorstellen bij dat een vader een vriendje als zijn vijand kan zien en dat die eerst goedkeuring moet krijgen. Mijn moeder was juist heel blij dat er een man in mijn leven kwam. Ik weet ook niet of ik ooit antwoord op dat soort vragen ga krijgen.

Je bent bijvoorbeeld niet bang dat je verlaten wordt??
Nee, dat is geen angst die ik momenteel voel. Ik weet gewoon niet precies wat het wel is. Ik ben nog steeds zoekende. Ik lach er nu om, maar ik zet hem al 22 jaar weg. Ik denk er gewoon heel weinig aan. En pas op momenten zoals nu denk ik: oh ja, wacht even, ik heb een vader. Wat wilde ik daar ook alweer mee doen? Dus af en toe stel ik mezelf een deadline. Dan moet ik hem voor een bepaalde datum een berichtje hebben gestuurd. Want ik heb dus zijn nummer. Maar die deadline verschuift de hele tijd. De wil is er wel, maar het gaat gewoon niet.

Je hebt nog wel zijn achternaam en niet die van je moeder, Kwakman.?
Ja, hij heeft me gewoon erkend. En een naamwisseling is er nooit van gekomen. Ik heb ook echt helemaal geen zin om zo’n statement te maken. Geraldine Kwakman, wat vind je daarvan? Is wel heel Volendams, hè?

Merk je dat mensen vooroordelen over je hebben??
Ja, natuurlijk. Ik heb die zelf ook als ik televisie kijk. Dan denk ik: pfff, echt geen zin in deze man.

Welke man??
Robert ten Brink bijvoorbeeld. Daar kan ik gewoon niet zo goed naar kijken. Maar ik ken hem helemaal niet! Hoe kan ik nou zo oordelen over iemand? Maar doen mensen dus ook over mij. Ik weet dat sommigen een bepaald beeld van me hebben en het heel moeilijk is dat oordeel weer terug te draaien. Kijk, ik heb een programma gemaakt over seks en drugs; ik denk dat 65 procent van de Nederlanders denkt dat ik nog steeds elke week sta te snuiven. Maar misschien werk ik daardoor juist harder. Dat imago-ding interesseert me ook niet zo. Ik kijk niet op Twitter, expres niet. Over het algemeen zijn mensen best oké over me. Maar op 100 leuke tweets hoeft er maar eentje naar te zijn en die onthoud ik. Dat vind ik geen fijn gevoel, dus kijk ik maar niet meer op Twitter. En je moet af en toe een schild ophouden als mensen gekke dingen over je zeggen.

Wordt dat je geleerd??
Nee. Het is op je bek gaan en opstaan; zo leer je het. Ik praat er weleens met Tim (Hofman) of Jan (Versteegh) over. En BNN heeft me gevraagd of ik even met Emma Wortelboer, mijn nieuwe collega, wil praten.’

Als een mentor.?
Ja, hoewel ik dat een heel raar woord vind, want dat ben ik helemaal niet. Maar ik kan wel zeggen: oké, het is af en toe heel lastig, het is heel eng en je bent de komende jaren bang dat je vervangbaar bent. Maar laat dat je niet tegenhouden en probeer niet onzeker te zijn. Want dat ga je terugzien in je werk.

Had iemand dat ook tegen jou moeten zeggen??
Ja… nee… ja. Ik weet niet of het veel had uitgemaakt. Ik heb het zelf een beetje ontdekt.
Onzekerheid is iets heel raars, want het hoort er in dit wereldje ook een beetje bij. Het komt en gaat met vlagen. Er wordt best wat van je verwacht. En je moet altijd aan staan en lachen en enthousiast zijn; altijd 100 procent geven. Als dat je een keer niet lukt – want je bent een mens – dan zie je dat terug in het item. En dan denk je: ‘Oh oké, shit, dat was niet zo’n goed item, misschien word ik wel ontslagen.’

Dat durven we te betwijfelen. 27 is Kemper inmiddels, een jonge vrouw, lichtjaren verwijderd van het meisje dat eens in bikini auditie deed in talentenjacht Sterretje gezocht. Voor BNN experimenteerde ze de afgelopen jaren met drugs, reisde ze de wereld rond en trapte ze lol met haar generatiegenoten Tim Hofman en Jan Versteegh.

Heb je nooit zoiets van: ik ben nu 27, het is misschien tijd om…?
Nou, daar ben ik dus nu mee bezig. De komende drie weken neem ik Misbruikt op. Het wordt een vierluik over misbruik onder jongeren. Elke aflevering gaan we met iemand op pad die vroeger is misbruikt en praten we daar met diegene over. Vaak willen zij iets doen; antwoord op vragen hebben, de dader in de ogen kijken. En wij gaan met die mensen mee in dat traject. Het is een stap in de richting van de wat serieuzere programma’s. Daar ben ik heel blij mee, dat ik kan laten zien dat die kant er ook is. Dat ik niet alléén maar die huppel ben die Spuiten en slikken heeft gedaan. Ik word ook gewoon wat ouder, dat ga je zien in de programma’s die ik maak. Ik ben geen 19 meer.

[/blendlebutton]