Interview: Domien Verschuuren (3FM Serious Request)

 

Nadat Giel Beelen twaalf jaar zijn fameuze ochtendshow had gedaan op 3FM kondigde hij ineens aan er mee op te houden. Het was de zoveelste grote personele wisseling op de zender. Zijn opvolger is Domien Verschuuren, afkomstig uit de avond, met Domien, (jouw ochtendshow). We spraken hem op maandag 14 november, om precies te zijn vier uur nadat hij zijn allereerste ochtendshow er op had zitten.

En, hoe was het?
Leuk en bijzonder. Gisteravond ging ik om half tien naar bed. Ik sliep dertig minuten, om tien uur was ik weer wakker. Dat is de hele nacht zo doorgegaan, elk halfuur schrok ik weer wakker. Om vier uur stond ik onder de douche en om vijf uur zat ik in de voorbereiding van een programma, zo gek. Toen ik vannacht groggy in mijn bed lag, dacht ik: dit is vanaf nu mijn leven. De wekker gaat om vier uur, om 21:30 uur moet ik erin liggen.

Een eigen ochtendshow. Heb je daar altijd al van gedroomd?
Een ochtendshow heeft nooit echt op mijn radar gestaan als logische stap. Omdat het bijna een heilige graal was: onaanraakbaar. Je mág er eigenlijk niet eens op hopen. Al moet ik zeggen dat als ik vroeger in de badkamer stond, voor die heel grote spiegel, ik wel deed alsof ik een ochtendprogramma presenteerde: ‘Mijn naam is Domien en ik maak je iedere ochtend wakker vanaf zes uur!’ zei ik dan. Maar wat Giel had, dat zijn hele carrière maar op één ding afstevende – die ochtendshow – dat heb ik nooit gehad.

Waarom is zo’n ochtendshow eigenlijk de heilige graal van de popradio?
Het is de plek waar je mensen de zender mee intrekt. Dat maakt het een belangrijke positie voor de zender. Maar het mooie eraan is natuurlijk dat je wéét dat mensen de auto instappen, onder de douche staan, in de keuken hun brood staan te smeren, en dat jij hen mag vertellen wat er gebeurd is die nacht. ‘Dit wordt een goede dag’, of: ‘Dit wordt een zware dag, want dit is er allemaal gebeurd.’ Ik krijg bijna kippenvel als ik daar aan denk. Ik vond niks mooiers dan naar Giel luisteren als ik wakker werd, horen wat hij ons vandaag weer te vertellen had.

Hoe ging dat toen Giel zijn afscheid aankondigde? Werd je de volgende ochtend meteen bij je baas geroepen?
Giel heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij op een gegeven moment zou gaan stoppen met zijn show. Hij is altijd eerlijk tegen mij geweest. Toen we eens gingen lunchen, vroeg hij heel casual: ‘Hoe zou jij het vinden, die ochtendshow?’ Dat was echt al weken, zo niet maanden geleden. Toen is er een zaadje geplant.

Giel zelf liet dat bij jou vallen?
Ja. Niet dat hij vond dat ik per se de gedoodverfde opvolger was op dat moment, maar toch… Ik begrijp het wel. De ochtendshow is zo belangrijk voor hem, dat hij natuurlijk wilde dat hij zou worden opgevolgd door iemand die er óók zin in had. Toen hij daadwerkelijk zijn afscheid aankondigde, ging het snel. De leiding van BNN-VARA vroeg mij of ik eens na wilde denken over die ochtendshow, over hoe ik dat zou doen. Ik heb vervolgens een plan geschreven. Ik had de flow helemaal te pakken en ben in een noodtempo alles op papier gaan zetten.

Wat schrijf je dan zoal op?
Ik ben eens goed gaan kijken hoe ik het in de avond deed en eens helemaal blanco gaan nadenken over hoe ik dát gevoel in de ochtend kon krijgen. Ik wilde sowieso dat nieuws een prominentere rol kreeg, dus iemand erbij die drie uur lang bij mij in de studio zit om het nieuws te duiden. Aan wie ik alles kan vragen. Dat is Malou Holshuijsen geworden. Onderslogan van mijn avondshow was: ‘De avond is van jou.’ Van dit programma is het: ‘Jouw ochtendshow’. Ik wil een deur openzetten. Hoe dan ook, vanmorgen, tijdens mijn eerste uitzending, had ik het geluk dat mensen heel aardig voor me waren. Ik heb ook tijden gekend bij 3FM die wat dat betreft loodzwaar waren.

Vertel.
Een tijdlang heb ik @Work gedaan, ’s ochtends van tien tot twaalf, dat was echt heel heftig. Mensen waren zo eerlijk, en terecht, over mijn rol binnen dat programma. Leefden we nog maar in de tijd van de briefkaarten, heb ik toen wel eens gedacht.

Werd je met de grond gelijk gemaakt?
Dat programma was toen te zwaar voor mij om te tillen. Het draaide heel erg om classics , de verhalen achter de muziek. Ik ben geen verhalenverteller, zoals andere collega’s van mij dat zijn. Het was een realitycheck, een super leerzame periode op meerdere vlakken. Ook op persoonlijk gebied, want ik was hier op de werkvloer echt niet de allerleukste. Toen heb ik geruild met Michiel Veenstra – ik ging naar de avond en hij naar @Work – en voelde ik dat dát was wat ik moest doen. Ik kon weer ademhalen, iedere dag met plezier naar mijn werk gaan en om zeven uur ’s avonds vol energie de microfoon opengooien.

Waarom was je niet de allerleukste op de werkvloer?
Ik was achttien toen ik bij 3FM terechtkwam, het was mijn ultieme droom. Ik was nog zo jong. Plus: ik heb altijd iets betweterigs gehad, nog steeds trouwens, maar toen bestond er maar één gelijk en dat was die van mij. Ineens kwam ik te werken met al mijn helden: Michiel, Coen en Sander, Giel. Ik moet iets doen, dacht ik, ik moet me zo opstellen dat ik one of the guys word. Dus ik liet weten wat ik overal van vond. En dat werd niet altijd gewaardeerd. Gelukkig kan ik slecht ruziemaken en voel ik snel wanneer ik te ver ben gegaan. Dan trekt al het bloed uit mijn hoofd weg en denk ik: ‘Wat heb ik nou gedaan?’

Was je tot je bij 3FM kwam echt zo’n radionerdje?
Dat was ik zeker. Radio en internet, dat was het in mijn leven. Toen ik zes was, liep ik al met een My First Sony door het huis te sjouwen. Op een gegeven moment kwam er een cassetterecorder bij, een cd-speler, kreeg ik van mijn oom een mengpaneel, bouwde mijn vader er een studiootje omheen. De speelkamer werd omgebouwd tot studio. Dat er iemand in een kastje zit die tegen je praat, vind ik magisch. Onvoorstelbaar dat ik dat zelf ook ooit zo iemand zou worden. Tegelijkertijd logisch, want het was het enige wat ik wilde.

Waarom had je zo’n diepe liefde voor 3FM?
Dat kwam door Ruud de Wild. Een dj die niet de dj uithing, maar er een puinhoop van maakte, met Jeroen en Sander, zijn sidekicks. Het voelde alsof ik iedere dag om vier uur naar mijn vrienden zat te luisteren. Ik wilde niets liever dan onderdeel zijn van ruuddewild.nl.

Wat maakt hem zo goed?
Hij weet te ontregelen maar het toch zo naar zijn hand te zetten, dat er een lijn in zit. Het is chaos die tóch klopt. Als hij een gesprek heeft gevoerd denk je: ‘Ik heb er ook nog iets van geleerd!’

Er zijn inmiddels grote namen weggegaan bij 3FM, alles is opgeschud, er moet een nieuwe slag geslagen worden. Hoe is dat?
Ik zal niet tegen je liegen, de afgelopen twee jaar zijn pittig geweest, we hebben heel veel kritiek gekregen die we eigenlijk niet verdiend hebben. Er moest in heel korte tijd een nieuwe zender opgebouwd worden, terwijl er ook nog een nieuwe zendercoördinator aangesteld moest worden. Twaalf jaar geleden was er ook een wisseling van de wacht, en sinds 2004 is 3FM heel succesvol geworden, met 2013 en 2014 als topjaren. We hadden het gevoel dat heel Nederland naar ons luisterde. Intern hebben we het nu vaak over ‘ons 2004’. Want toen gingen Rob Stenders en Ruud de Wild weg. Ik weet nog goed dat ik met rode oortjes in de trein zat te luisteren naar het nieuwe 3FM dat werd gepresenteerd. Nu is dat weer zo en de radionerd in mij staat te juichen.

Voel je ook spanning nu je zelf die ochtendshow doet?
Het voelt als de ochtend van Kerstmis of Sinterklaas: je rent naar beneden en kijkt of er iets in je sok of in je schoen zit. ‘Vet, allemaal nieuwe dingen!’ Vanochtend heb ik wel twaalf keer ‘welkom-bij-het-nieuwe-3FM!’ geroepen. Zo cool.

Jullie hebben ook kritiek gekregen omdat de dj’s bijna allemaal witte jongens zijn.
Ik snap dat, maar het doet me pijn als ik lees dat het een bewuste keuze zou zijn. Bij de NPO Campus staat de deur voor iedereen open, of je nou blank, of donker, dik of dun bent, met lange teennagels of korte – het maakt ons geen reet uit. Als jij een hart hebt voor radio en muziek, kom alsjeblieft naar ons toe

Het zou wel fijn zijn als de groepsfoto er over tien jaar wat anders uitziet.
Dat zal ook zo zijn. Nu komt Angelique Houtveen van FunX naar ons, gewoon omdat ze hartstikke goed is!

Ben je nog altijd zo’n fanatieke radio-luisteraar?
Zeker. Ik kan niet anders dan radio luisteren, ik zap me helemaal suf tussen alle stations. Muziek is te gek, maar ook dat poppetje – de dj – die vertelt waarom je dit liedje moet horen, wat hij of zij heeft meegemaakt, of wat er in het nieuws is wat ik moet horen: ik vind het magisch.

Wordt je vriendin er niet knettergek van?
Zij is ook een enorme radio-lover , ze hoort alles. We hebben altijd de radio aan staan.

Heeft ze al gereageerd op je eerste uitzending?
Even mijn telefoon checken hoor (…) Het eerste berichtje van Caroline was om 6:03 uur, nog in de reclame.

En?
Het eerste bericht is: ‘Goedemorgen, het radiootje gaat aan, lekker -vlammen liefje!’ Toen ik mijn eerste woorden had gezegd: ‘Yes! Lekker.’ En even later: ‘Ik voel ze hoor, je gigatoffe jingles’ – ik had haar alle jingles laten horen die ik heb laten maken, ik zie meteen aan haar of ze het leuk vindt, want we zijn al negen jaar samen. ‘Ja, gelikt,’ zei ze. Nou, toen voelde ik wel dat het enthousiasme er niet vanaf droop. Maar eenmaal in het programma klinken die liedjes gewoon veel beter dan op een druilerige dinsdagmiddag, ze moeten gesausd zijn. Dan laat ze nu toch even weten: ‘Ik vind ze tof.’

Ik heb het idee dat jullie allemaal radiojongens zijn die je droom aan het leven zijn.
Ja, dat is echt waar. Er is hier niemand die níet vanuit een lokale omroep of freakend vanaf zijn zolderkamer bij 3FM is binnengestroomd. Uiteindelijk zijn we allemaal nerdjes bij elkaar. En hé, ieder nerdje is hier welkom, of je nou een jongen of een meisje bent. Als je het maar leuk vindt om de hele dag over jingles en muziek te praten.