In gesprek met Stine Jensen over boekenwijsheid

Hoe is dit idee voor je nieuwe programma Stine boekt sterren ontstaan?
Vaak schiet de vraag ‘welk boek zou ik een persoon geven?’ door mijn hoofd. Dat gebeurt op allerlei verschillende momenten. Zo keek ik naar Gordon gaat trouwen. Dat schreeuwt om Herman Hesses Narziss en Goldmund: twee soorten mannen. Ik zou zo graag willen dat hij dat boek leest. Het idee werd concreter toen ik Typhoon live boektherapie gaf op het podium toen hij de VanPraagprijs won van het Humanistisch Verbond. Omdat hij overgangsgodin ­Christiane Northrup zijn heldin noemde, wilde ik dat hij ook het boek Waar is mijn speer van Tim Samuels zou lezen. Laten we het over de crisis van mannen hebben, dat was mijn idee hierachter. Tijdens dit live-evenement miste ik de follow-up. Wat deed dit boek met hem? Mijn omroep HUMAN was erbij en vond dat blijkbaar ook. Ik mocht het gewoon écht gaan maken.

Zoek je de boeken bij de gasten? Of de gasten bij de boeken? Allebei. Het boek Peachez, een romance van Ilja Leonard Pfeijffer, wilde ik heel graag gebruiken. Een prachtig verhaal over liegen en bedriegen, een vrouw en internet­illusie. Het leek me mooi om hierover in gesprek te gaan met Hans Klok, een man wiens leven in het teken staat van illusie. Soms ontstond het ook in één klap, alsof het zo moest zijn. Het boek Leer ons stil te zitten van Tim Parks linkte ik aan Abdelkader Benali omdat hij zo’n vijftien jaar geleden de zin ‘Haast je langzaam’ in zijn boek Bruiloft aan zee schreef toen hij dit voor mij signeerde.

Is er tijdens het maken van het programma een moment geweest waar je nu nog over nadenkt? Het is interessant om tijdens een gesprek met een gast een wedervraag te ontvangen. Ik kreeg van Hans Klok de return ‘maar wat zijn jouw ambities, Stine?’ nadat ik dit aan hem had gevraagd. Daar ben ik, los van de standaard antwoorden ‘een goede moeder zijn en succesvolle projecten afronden’ over na blijven denken.

Heb je deze vraag inmiddels kunnen beantwoorden? Eigenlijk spookt de vraag nog steeds door mijn hoofd. En zo ook de vraag die ik kreeg van Claudia de Breij. Tijdens het programma wil ik iets actiefs doen wat in het teken staat van het thema waar we over praten. Met Claudia ging ik boksen omdat we over woede spraken. Ik vroeg wie zij als haar vijand ziet. ‘Theo Maassen,’ antwoordde ze grappend. ‘En de jouwe?’ kreeg ik terug. Daar ben ik nog steeds niet uit.

Is dat ook iets wat je de kijker wil meegeven? Ik wil de kijker meenemen in een filosofisch gesprek waarin de vragen die worden gesteld ook interessant zijn voor hen, zodat je deze ook aan jezelf kan voorleggen. Je moet het kunnen begrijpen zonder dat je het boek hebt gelezen, om het na afloop juist te willen lezen.