© Dutch FilmWorks
Zet een stuk of wat wraakzuchtige bad guys in een Boeing met een nucleaire bom en laat een eerzame held een ramp afwenden. Alle bekende clichés komen voorbij, spannend wordt het wel.
In het echt bestaat er niet zoiets als een ‘standaard’ vliegtuigkaping maar in de bioscoop beslist wel. Argeloze passagiers, meedogenloze kapers, geweldsuitbarstingen met doden en gewonden, de dokter die aan boord blijkt te zijn, radeloze kinderen, de piloot gaat dood dus het toestel is onbestuurbaar, de automatische piloot doet het niet, er is moeizaam en fataal onduidelijk contact met de autoriteiten en er stijgen straaljagers op om de kist neer te halen om nog meer doden op de grond te vermijden. En er zijn wat helden aan boord die de boel redden. De factor tijd speelt ook mee, dit keer omdat vlucht Oceanic 420 naar New York nog maar voor 97 minuten brandstof heeft. Dat ‘Oceanic’ is ook standaard, want dat is de naam van de fictieve vliegtuigmaatschappij die sinds de vliegtuigkapingfilm Executive Decision (1996) door Hollywood wordt gebruikt om gedoemde vliegtuigen in onder te brengen (Lost begon bijvoorbeeld met de crash van Oceanic vlucht 815). Zie je Oceanic op een staart staan, dan weet je dat het misgaat.
In dit geval is ‘mis’ een kaping aan boord van een Boeing 767 boven de Atlantische Oceaan door Russische separatisten uit Oekraïne die een wereldoorlog willen uitlokken om zo een ‘aarde zonder grootmachten’ te creëren. Een vaag verhaal, waaraan vrijwel geen aandacht wordt besteed. De kapers hebben 3D-geprinte pistolen bij zich waarmee ze allereerst de piloot en de US Air Marshal die aan boord is omleggen. De kapers kunnen zelf ook een beetje vliegen, ze hoeven alleen maar boven land te komen om hun ‘vuile bomb’ effectief te kunnen laten afgaan. Gelukkig is er een infiltrant van de geheime dienst onder de kapers, maar omdat alleen de kapers weleens een stuurknuppel hebben vastgehouden (de co-piloot is ook wijlen), is het tricky voor infiltrant Alex (Jonathan Rhys Meyers uit de oorspronkelijke serie Vikings) om ze allemáál uit te schakelen. Op de grond is de standaard NSA-directeur, gespeeld door Alec Baldwin, degene die vakkundig cynische orders schreeuwt en de infiltrant probeert aan te sturen. Het is een rol die Baldwin uit zijn mouw schudt; hij zou het slapend kunnen doen.
© Dutch FilmWorks
Heel veel paniek en heldendom later (een passagier die zegt: 'Dit is een kaping, we moeten het vliegtuig overnemen!') krijgen we op het einde nog een volkomen onverwachte plot-twist, blijkt het kleine jongetje een held en blijkt de aanvankelijk terecht angstige vrouwelijke dokter (MyAnna Buring uit The Responder) een moordwijf met stalen zenuwen. Hoewel Hijacked nooit boven het niveau van een standaard thriller uitstijgt, we alles al een keer eerder zagen en de CGI goedkoop is, is het einde wel spannend; het is entertainment, maar van het soort dat niet bijblijft. En een gemiste kans dat een film over 97 minuten brandstof zelf 93 minuten duurt.
Hijacked, vanaf donderdag 18 januari 2024 in de bioscoop
Ontvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief