Heerlijke hysterie door Claudia de Breij

Nadat ik alle ziektes, goden en geslachtsdelen die ik kende luid had geschreeuwd keek ik nog eens naar de omgevallen bak soep. In de achteruitkijkspiegel van mijn fijne nieuwe auto zag ik een man in de auto achter mij ongeduldig kijken. Ik stond hier nu al een halve minuut stil. Voor de rotonde. In verbijstering. In verbijstering omdat de Tupperwarebak toch niet zo goed bleek te sluiten als ik dacht en bij stevig remmen met de fijne nieuwe auto losschoot op de mat bij de passagiersstoel, waardoor er nu drie liter spicy linzensoep langzaamaan introk op de bodem van mijn fijne nieuwe auto.

Even overwoog ik te gaan huilen. Ik had mijn best gedaan op de soep. Een vriendin was geopereerd, haar geliefde was zo langzamerhand een beetje mantelzorgmoe. Inmiddels bleef er hooguit voor beiden één kopje over in de nu misplaatst grote bak, druppels spicy linzensoep druipend langs haar zachtgroene Tupperware zijden.

Maar huilen zou niet helpen. Ik zwaaide zo vriendelijk mogelijk naar de automobilist achter me. ‘Niks aan de hand’, probeerde ik met mijn blik te communiceren. ‘Ik ben volwassen. Er ging iets mis.Ik ga dit oplossen.’ Ik dook naar de vloer bij de passagiersstoel, zette de bak rechtop, vloekte nog even want mijn handen werden vies. Er lagen nog geen vochtige doekjes in mijn fijne nieuwe auto dus hup, niet zeuren, handen afvegen aan mijn jas, jas straks in de was, restje soep brengen, thuis de mat uitwassen én je jas, grote meid, kusje erop, over.

En toen moest ik aan Geert Wilders denken. Want terwijl ik zo zat te vloeken omdat het allemaal ZO VERSCHRIKKELIJK KUT was dat mij dit overkwam, mij met mijn goede bedoelingen, voelde ik me vol energie. Geen leuke, vrolijke energie, maar wel het soort energie waardoor ik mijn fijne nieuwe auto gerust eigenhandig had kunnen optillen. Woede maakt sterk. En dat is lekker. Toen de hysterie moest wijken, tijdens het oplossen, voelde ik me volwassen. Volwassen, verantwoordelijk en een beetje moe.

Hysterie geeft een gevoel van rechtvaardiging. Iets van: ik ben zó compleet door het lint, dan zal ik wel gelijk hebben. Maar met hysterie los je geen problemen op. En dat blijkt. Ook iedereen die het inhoudelijk volledig met Geert Wilders eens is, kan zien: dit gegil en continue boos zijn van hem en Faber en de andere zogenoemde PVV-bewindslieden lost niks op. Dat geldt overigens ook voor andere populisten zoals Caroline van der Plas, en in het extreme voor Thierry Baudet. Agenderen, dat kun je heel goed met hysterie. Oplossen lukt niet, als je hysterisch bent. Kijk maar naar mijn spicy linzensoep.

Oplossingen komen van mensen die rustig blijven, de situatie overzien, erkennen dat er geen perfecte oplossing is en dan maar proberen op een volwassen manier de boel zo goed mogelijk op te lossen. Zoals burgemeester Halsema.

Deze column komt uit VARAgids 42, vanaf dinsdag 15 oktober in de winkel, op de mat en in de app (alleen voor VARAgids-abonnees). Word ook abonnee!