Heartstopper S01: lieve en heerlijk diverse LGBT-coming-of-age-serie

De Britse YA-serie Heartstopper is gebaseerd op de gelijknamige populaire graphic novels van Alice Oseman en zit vol personages die een paar jaar geleden nog ondenkbaar waren op televisie. Het verhaal volgt het ‘trio van buitenbeentjes’ Charlie, Isaac en Tao en hun vrienden Elle en Nick, maar draait voornamelijk om de groeiende romance tussen de ‘out and proud’ Charlie (Joe Locke) en rugbyspeler Nick (Kit Connor) die op de Truham Grammar School for Boys zitten.

De serie exploreert ook hoe Nick ‘ontdekt’ dat hij biseksueel is; iets dat eerder in (tiener)series weinig aandacht kreeg. Door zijn groeiende gevoelens voor Charlie komt Nick er ook achter dat hij eigenlijk al heel lang meeging met de rest van zijn vrienden – de populaire groep die regelmatig homofobe uitspraken roept – en zijn echte ik verbergt. ‘Je bent veel meer jezelf bij Charlie dan bij je andere vrienden’, zegt zijn moeder, hartverwarmend geportretteerd door Olivia Colman, tegen Nick.

Ook geeft Elle’s personage, die sinds dit jaar op Higgs Girls School zit, een positieve verhaallijn over een transpersonage dat niet worstelt met genderdysphorie, gepest wordt of depressief is, maar juist het natuurlijke aan trans-zijn laat zien. De verliefde gevoelens die de personages voelen wanneer ze bij elkaar in de buurt zijn, worden verbeeld met geanimeerde vlinders, bloemen en sterretjes. En omdat tieners veel online praten zijn ook in Heartstopper veel van de gesprekken tussen de personages online.

De serie houdt zich veel minder bezig met trauma, drugs en seks (deze laatste twee komen helemaal niet voor in Heartstopper ) zoals in bijvoorbeeld Euphoria , maar veel meer met het normaliseren van diversiteit en hoe belangrijk vriendschap, en liefdevolle steun van ouders en leerkrachten is. Zo wordt wel benoemd dat Charlie vorig jaar veel gepest werd en veel in het lokaal van meneer Ajayi (Fisayo Akinade) zijn lunch at, maar de nadruk ligt veel meer op mogen zijn wie je bent, je gekozen familie en (zelf)acceptatie. En de serie laat, zonder te oordelen, zien dat ‘uit de kast’ komen niet voor iedereen vanzelfsprekend en fijn is. Heartstopper geeft (eindelijk) een positief verhaal over de diverse levens en ervaringen van queer-tieners.