© William Dupuy / Netflix
Als een gerenommeerd stuntman zelf films gaat maken, weet je al wel wat je kan verwachten.
De Franse stuntcoördinator Olivier Schneider (No Time to Die; Taken) maakt met GTMAX zijn speelfilmdebuut als regisseur. Dus weet je als kijker wel wat je kan verwachten: imposant uitgevoerde stunts die een flinterdun plot maskeren. Het verhaal draait om motorcoureur Soélie (Ava Baya). Nadat haar moeder overlijdt raakt ze tijdens een moment van overmoed zwaargewond. Haar carrière is ogenschijnlijk voorbij, in het vervolg begeleidt ze haar broer Michael (Riadh Belaïche). Maar als Michael geen prijzen wint, zit Soélie’s vader Daniel (Gérard Lanvin) met een groot probleem. Wie betaalt de rekeningen?
Michael komt bij beroepscrimineel Elyas (Jalil Lespert) terecht, die hem wil inhuren voor een klus. Je voelt aan alles dat Soélie, die vanaf het begin als hoofdpersoon wordt gekatapulteerd, deze ‘race’ uiteindelijk zal rijden. De insteek van de film, een coureur die haar talent moet inzetten bij een roofoverval in Parijs, voelt evenwel ontzettend afgezaagd en is dus uitsluitend een excuus voor een trits aan achtervolgingsscènes. En dan is er vanuit de kant van de politie ook een oud-coureur met een wraakzuchtig motief die Soélie en Elyas in de nek hijgt.
© Selim Hammoumi / Netflix
Tegen Schneider zou je willen zeggen: schoenmaker blijf bij je leest. De acteurs die hij heeft gecast fungeren vooral als poppetjes op motoren en krijgen niets wezenlijks te zeggen. En als ze wat melden dan oogt dat melodramatisch. Omdat er natuurlijk wel 'iets' op het spel staat. Zelfs de kwalificatie ‘cinema van attracties’, die vaak van toepassing is op de films van Zack Snyder, is hier niet van toepassing. Omdat GTMAX in veel opzichten niet attractief is.
GTMAX, vanaf woensdag 20 november 2024 bij Netflix
Ontvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief