GR5 S01: een geheimzinnige vermissing

Foto credits: VRT

Het is 5 jaar nadat twintiger Lisa (Indra Cauwels) vermist raakte in de Vogezen. In de zomer van 2014 zou ze met haar boezemvriendin Zoë (Violet Braeckman) de vermaarde GR5-wandeltocht lopen van Hoek van Holland tot Nice. Maar Zoë haakt vanwege een blessure af. Waarop Lisa, die 4 maanden vrij heeft genomen van haar werk, zielsalleen begint aan de route. Totdat haar moeder ineens niets meer van haar verneemt. Haar dagboek wordt wel gevonden, en uit de laatste passages blijkt dat Lisa worstelde met zichzelf. Dus denken veel nabestaanden dat ze zelfmoord heeft gepleegd.

GR5 draait net als vergelijkbare thrillerreeksen als The Missing (2014-2016) om de vraag of de vermiste nog leeft. Je zou het 'Schrödingers vermiste' kunnen noemen: tot de laatste aflevering is de spoorloos verdwenen persoon levend én dood.

Saillant aan GR5 is ook dat de meningen onder de personages hierover verschillen. Dus besluit Zoë op initiatief van een andere vriend van Lisa, filmmaker Michiel (Boris Van Severen), de route opnieuw te lopen met de vriendengroep van toen. Alleen Nasim (Saïd Boumazoughe) doet niet mee. Dat is natuurlijk voer voor theorieën. Heeft hij wat te verbergen? En ook Lisa’s andere vriendin Ylena (Laurian Callebaut) gedraagt zich van meet af aan geheimzinnig.

Tegelijkertijd rijst de vraag: als een goede vriend zelfmoord pleegt, hebben nabestaanden dan niet altijd twijfels? Misschien hadden ze het aan kunnen zien komen? Misschien hadden ze hun gedrag jegens het slachtoffer moeten veranderen? Maar in het geval van GR5 speelt er meer. Dat kan ook niet anders: gaandeweg manifesteren zich opzienbarende verhaalwendingen. De makers, Gert Goovaerts en Lynssey Peeters, betonen zich eveneens sterren in het fabriceren van zogeheten red herrings : doelbewust laten ze de personages samen met de kijker af en toe het spoor bijster raken.

Dan tasten we net als Zoë en de zijnen in het duister. Hoewel Goovaerts en Peeters uiteindelijk licht werpen op de motivaties van Lisa’s vriendengroep. GR5 is wél een verhaal met een einde. Of dat einde bevredigend is, is een ander verhaal.