Gooijer ziet: La La Land

 

Niet meteen afhaken, want La La Land is een musical die best geschikt is voor musical-haters. Dat zegt regisseur Damien Chazelle - die in 2014 met Whiplash bewees dat je een spannende film over drummen kan maken - zelf en hij heeft gelijk: in La La Land zit veel dans, zang en romantiek, maar lang niet zoveel als in traditionele Hollywood musicals, die al decennia bijna niet meer gemaakt worden omdat het grote publiek die zoetigheid niet meer wil. Voor wie het toch nog verdacht vindt: Chazelle schreef ook mee aan het script van horror-drama 10 Cloverfield Lane, ongeveer de minst musical-achtige film die dit jaar verscheen. De dansnummers in La La Land hebben bovendien een subtiel andere sfeer dan in ouderwetse musicals: wel net zo uitbundig vormgegeven maar met veel meer humor en ook vaak intiem en ingehouden. Ook de romantiek is anders: die is hedendaags gritty en stormachtig en eindigt - en dat is niet echt een spoiler, meer een aanbeveling - niet met een obligaat happy end maar in bitterzoete melancholie.

La La Land is ook de meest virtuoze ode aan film die Hollywood uitbrengt sinds Birdman uit 2014 en de ontzagwekkende actrice Emma Stone is weer een van de belangrijkste succesfactoren. In Birdman had ze nog een bijrol - als de dochter van hoofdrolspeler Michael Keaton speelde in veel scènes de andere acteurs totaal van het doek - maar in La La Land heeft ze de hoofdrol, naast de eveneens steengoede Ryan Gosling.

Stone speelt Mia, een wanna-be actrice die zich van de ene vernederende auditie naar de andere sleept en samenhokt met vriendinnen die dezelfde droom hebben. Uiteraard is ze in plaats van actrice vooral serveerster, in een koffiebar op het studioterrein van Warner Bros. Jazzpianist Sebastian (Grosling) is een ietwat wereldvreemde man die heel veel houdt van oude jazz, net als musicals een uitstervend genre. Hij droomt ervan een eigen jazzclub te openen maar doet in plaats daarvan op bruiloften afschuwelijk synthesizerwerk voor een tenenkrommend 80's coverbandje. Hij ontmoet Mia, de twee vinden elkaar aanvankelijk vooral vervelend, er komt toenadering en samen jagen ze hun eigen en gezamenlijke dromen na:

Dat stramien is bekend, maar de manier waarop de acteurs samen het geweldige script uitvoeren, is anders dan in de musicals van weleer en laat alleen absolute kniesoren onberoerd. Ok, echte diepe haters van musicals kunnen beter thuisblijven maar voor alle anderen is La La Land een cinematografisch feest. Zien is geloven: