Good Girls S01: drie moeders op het criminele pad

Dat de titel van de misdaadkomedie Good Girls met een flinke korrel zout genomen moet worden, wordt in de eerste tien minuten van de pilot al overduidelijk. Moeders Beth (Christina Hendricks, secretaresse Joan in Mad Men ), Ruby (Retta, Parks and Recreation) en Annie (Mae Whitman, George Michaels weinig memorabele vriendinnetje in Arrested Development ) doen hun dagelijkse dingen. Ze brengen hun kinderen naar school, gaan naar hun werk, of naar een ontharingssalon. Om vervolgens gezamenlijk – met bivakmutsen en speelgoedpistolen – de plaatselijke supermarkt te beroven.

Al snel daarna beginnen de problemen. Zo blijkt een groot deel van de 500.000 buitgemaakte dollars uit de kluis van een lokale criminele bende te komen, waarna bendehoofd Rio (Manny Montana) prompt verhaal komt halen. Ook Boomer (David Hornsby), de supermarktmanager, heeft al snel uitgedokterd dat de opvallende onderrugtatoeage van één van de overvallers opvallende gelijkenissen vertoont met die van werkneemster Annie en ziet dit als een uitgelezen kans voor wat seksuele chantage.

De drie moeders zijn sympathiek. En je snapt hun dilemma's. Ruby heeft een ernstig zieke dochter, wier leven een stuk leefbaarder zou kunnen zijn met de hulp van een nieuwe, experimentele en peperdure kuur. Annie heeft geld nodig voor een advocaat voor een dreigende voogdijstrijd met haar ex (Zach Gilford, Friday Night Lights) om dochter Sadie (Izzy Stannard). Beth heeft ontdekt dat haar sullige echtgenoot Dean (Matthew Lillard, één van de twee killers uit de eerste Scream, Shaggy uit Scooby Doo) er niet alleen een minnares, maar ook drie extra hypotheken op nahoudt.  

Toch lijkt Good Girls niet helemaal te weten wat voor een serie het nu wil zijn. De toon is te luchtig voor een echt drama, zoals Breaking Bad, maar tegelijkertijd te zwaar voor een (zwarte) komedie, zoals Weeds. Op de één of andere manier is het toch lastig om geslaagde grapjes te maken over een mislukte poging tot verkrachting. 

De makers, onder leiding van showrunner Jenna Bans, zijn goed in het bedenken van benarde situaties – meestal door de dames zelf gecreëerd - maar de ontknoping valt vaak een beetje tegen. Een louche crimineel inhuren om de pestkoppen van je dochter een lesje te leren? Goed idee! En hoe voorkom je dat iemand naar de politie stapt (1, omdat hij weet van de overval en 2, omdat je hem dagenlang hebt opgesloten in een boomhut)? Heel simpel: je chanteert hem terug met een selfie van zijn genitaliën! Ondanks de aanwezige dreiging van oppercrimineel Rio – die overigens met elke nieuwe ontmoeting minder dreigend wordt – mist vaak het gevoel dat er iets belangrijks op het spel staat.

De cast maakt gelukkig wel een hoop goed. Mae Whitman als Annie is de joker van het stel, de coole loser, die haar telefoon koppelt aan de computer van hun net ‘geleende’ auto, omdat ze graag haar eigen muziek wil luisteren. Christina Hendricks speelt met zichtbaar plezier de rol van verveelde huisvrouw, die ontdekt dat ze het gevaarlijke leven van een crimineel toch best wel opwindend vindt.

Maar de grootste trekpleister is Retta (foto boven). Dat ze grappig is wisten we door haar optreden als Donna in Parks and Recreation natuurlijk al lang, maar ze vindt ook veel pathos in de rol van Ruby, bezorgde moeder, liefhebbende partner en kleine crimineel in opleiding. Of ze nu het hoofd moet bieden aan vervelende klanten, ongeïnteresseerde dokters of konkelende kerkgangsters die het op haar man (Reno Wilson) hebben voorzien, Retta / Ruby geeft je het idee dat ze ook echt iets te verliezen heeft.