Goliath S04E01-02: nóg duisterder en enigmatischer

Natuurlijk leeft Billy McBride (Billy Bob Thornton) nog. Hij heeft de aanslag op z’n leven overleefd. De onoplettende kijker zal deze verhaalontwikkeling misschien missen, aan het begin van het vierde seizoen van Goliath. Want gedurende de eerste twee afleveringen oogt het alsof de alcoholistische strafpleiter – die toch al leed aan waanbeelden – zich bevindt in het voorportaal van het hiernamaals; in afwachting van zijn overtocht naar de eeuwigheid. Dit wordt treffend verbeeld door Thornton te filmen in scènes die niet zouden misstaan in een western, in zwart-wit, met McBride gevangen in een vierkante beeldverhouding.

Bij een treinstation mompelt de hoofdpersoon of de trein wel of op tijd is, ‘want het voelt alsof het tijd is’. Tijd is om te gaan, denk je dan. Maar de openingsscène van de eerste aflevering verraadt tussen deze dromerige scènes door al het nieuwe onderwerp van Goliath: de opioïdencrisis in de Verenigde Staten, waarvoor allerlei farmaceuten – dit was recentelijk nog in het nieuws – verantwoordelijk worden gesteld. Het verhaal draait om advocaat Tom True (Elias Koteas) die vanuit San Francisco drie farmaceutische molochs aansprakelijk stelt voor talloze overdosissen ten gevolge van pijnstillers. Maar als True ineens vermist raakt, dan vermoeden McBride en zijn partner Patty (Nina Arianda) vals spel.

Het verhaal heeft zich intussen verplaatst van de zonrijke landerijen buiten de stadsgrenzen van Los Angeles naar de neonverlichte duistere straten van Chinatown in San Francisco. Waarmee Goliath nog unheimischer oogt dan vorig seizoen. De steegjes in de steile straten lenen zich uitstekend voor spannende scènes en terloopse knipogen naar films noirs als Rear Window (1954). En in de tweede aflevering manifesteert zich zelfs een onvervalste Broadway act met een zingende farmaceut annex bad guy gespeeld door J.K. Simmons. Ook is er in dit nieuwe seizoen een intrigerende rol voor Jena Malone en speelt Bruce Dern een mysterieuze voyeur. Goliath is in dat opzicht wederom een magneet voor goede acteurs.

De acteurs wisten het misdaaddrama in tegenstelling tot de kijkers wél te vinden – naar verluidt kijken er niet ontzaglijk veel mensen naar Goliath. Maar net als bijvoorbeeld Bosch heeft Goliath zonder twijfel bestaansrecht. Beide drama’s zijn ouderwets lijzig en conformeren zich niet per se aan de streamingmores van vandaag de dag. En Bosch en Goliath zijn ook bewijzen dat Amazon Prime Video naarstig werkt aan een catalogus met nieuwere relevante televisietitels. Series die we in vervlogen tijden ongetwijfeld op televisie hadden gezien. Maar televisie lijkt op haar beurt steeds meer de Goliath te worden die het uiteindelijk moet afleggen tegen de vijand die zij misschien wel onderschatte.