U kunt als VARAgids-lezer weer gratis een film streamen. Deze week: het autobiografische 20th century women.
Je afvragen of je gelukkig bent, is de kortste route naar depressie.’ Het is maar een van de genadeloos grappige oneliners in 20th century women, Mike Mills semi-autobiografische film over zijn jeugd in het Californië van de jaren 70.
De opmerking over geluk en depressie komt van Dorothea, de eigenzinnige moeder van de 15-jarige puberjongen Jamie. Een onafhankelijke, slimme vrouw van begin vijftig die haar zoon alleen opvoedt en die zich, nu hij een puber is, van haar voelt wegdrijven. Ze vraagt zich af of hij wel genoeg rolmodellen heeft en onder het motto ‘het vergt een dorp om een kind op te voeden’, verzamelt ze mensen om zich heen om hem voor te bereiden op het leven. Grappig genoeg nog meer vrouwen, zoals de twintiger Abbie (Greta Gerwig) die een kamer huurt in Dorothea’s grote, charmante, maar vervallen huis en Jamie’s iets oudere vriendin Julie (Elle Fanning) een meisje dat zich opwerpt als puur platonische vriendin, helaas voor Jamie.
Dorothea wordt gespeeld door Annette Bening in misschien wel de beste rol uit haar carrière. Het is meesterlijk hoe ze tegelijkertijd doet alsof ze niemand nodig heeft en hoe ze haar medemens kan observeren en af en toe midscheeps kan raken met vlijmscherpe opmerkingen, maar zichzelf wat minder makkelijk in de spiegel kan bekijken. Herkenbaar en menselijk natuurlijk. Dat Bening voor haar rol niet werd genomineerd voor een Oscar leidde terecht tot ophef.
Maar niet alleen Bening speelt op de toppen van haar kunnen. Ook Gerwig en Fanning zijn een lust om naar te kijken en te luisteren. En Jamie zelf, de 15-jarige jongen om wie het draait, gespeeld door Lucas Jade Zumann, een jongen, dat weet je vanaf de eerste scène, met wie het beslist goed gaat komen en die gewoon een leuke, geëmancipeerde, artistieke man zal worden, zoals we dan ook weten hoe het regisseur Mills zelf is vergaan. Hij maakte eerder Beginners (2010), een schitterende film over zijn vader die, toen hij in de zeventig was, uit de kast zou komen als homoseksueel.
Was die film een ode aan zijn vader, dan is 20th century womeneen hommage aan zijn moeder. En aan vrouwen in het algemeen, die misschien niet altijd makkelijk zijn, maar het leven beslist kleur geven.