Farzar S01E01: méér gorigheid

Kennelijk is Paradise PD - een flauwe maar geniale animatieserie over een falend politiekorps in een Amerikaans stadje - zo populair bij Netflix dat de makers, Roger Black en Waco O’Guin, de kans kregen om nog een van hun geesteskindjes te verwezenlijken. Farzar ligt duidelijk in het verlengde van Paradise PD en Brickleberry (de serie die Black en O’Guin maakten van 2012 tot 2015) en dat is te zien aan het feit dat het de twee steevast gaat om de humor en minder om de verhaallijnen. Niettemin draait Farzar om een krijger (Lance Reddick speelt Renzo) die op een dag een groep aliens verslaat op de planeet Farzar en daar vervolgens een despoot wordt die regeert onder een grote glazen koepel.

Renzo’s aartsvijand is de alien Bazarack (Dana Snyder), een knipoog naar een ouderwetse, cartooneske bad guy uit sciencefictionstripboeken. In de eerste aflevering probeert Renzo’s zoon Fichael (ook vertolkt door Snyder) op een geheime missie Bazarack uit te schakelen, zodat zijn vader meer respect voor hem krijgt – eigenlijk ziet Renzo zijn minkukel van een zoon niet als een waardig troonopvolger.

Maar terug naar de humor. Die is uiterst flauw maar trefzeker. Bazarack die onzinnig proclameert: ‘Ik doe mijn schoenen uit tijdens vluchten.’ Of een personage dat een kleerhanger in een kleine gele penis probeert te steken. Of iemand die aan een ander (en eigenlijk aan de kijker) vraagt: ‘Zeg, lijkt deze serie meer op Futurama of op Rick and Morty ?’ Het antwoord: de serie ‘lijkt meer op houd je bek’. Ook passeren de nodige poepgrappen de revue, voeren Black en O’Guin een robot op die high wordt van het opsnuiven van knuffelbeestjes, en is er een wetenschapper die je met een speciaal horloge kan teleporteren naar zijn douchende moeder.

Heeft dit alles zin? Nee. Een diepere betekenis? Nee. Maar wie het werk van Black en O’Guin kent weet dat het ze vooral te doen is om provoceren en dat ze zelfs dat doel al lang voorbij zijn geschoten. Farzar is voor de fijnproever; de kijker die al bekend is met hun werk of de kijker die ervoor openstaat. Niet meer, niet minder – hoewel Black en O’Guin steevast gaan voor méér gorigheden.