Enola Holmes: een avontuur van jewelste

Enola Holmes (Millie Bobby Brown) leidt met haar moeder Eudoria (Helena Bonham Carter) een gelukkig maar geïsoleerd leven op het Engelse platteland. Dagen worden in en om het grote landhuis van de familie Holmes gevuld met privélessen geschiedenis, stoeien in de weilanden en cryptografie. Want moeder en dochter zijn grote talenten in het op gewiekste wijze versleutelen van informatie. Dat komt goed van pas wanneer Eudoria op een dag verdwijnt. Dan is het aan Enola – die al haar vermoedens heeft – om haar te vinden. Maar de komst van haar broers Sherlock (Henry Cavill) en Mycroft (Sam Claflin) gooit roet in het eten.

Mycroft heeft het plan opgevat om Enola – die in zijn ogen wel wat écht onderwijs kan gebruiken – naar een kostschool te sturen, waar haar vrije geest kan worden bedwongen. Sherlock krijgt van zijn oudere benepen broer vervolgens de opdracht om Eudoria te vinden. Maar het duurt niet lang voordat de jonge heldin aan haar lot weet te ontkomen en verkleed als jongen vlucht naar Londen waar ze zelf een speurtocht start. Tijdens de treinreis ontmoet ze Heer Viscount Tewksbury (Louis Partridge), die op zijn beurt achternagezeten wordt door een snode huurling met kwade plannen. Waarop de twee geraken in een avontuur van jewelste.

Enola Holmes is het 21 e eeuwse bedenksel van auteur Nancy Springer. Een soort vrouwelijke evenknie van Sherlock. Die zich in Victoriaans Engeland moet losrukken van het patriarchaat. In de film fungeert het dragen van een korset als een treffende metafoor. Terwijl ze voor de spiegel in een modezaak kleding past vertelt ze dat het kledingstuk benauwend is, maar dat ze het draagt om haar taille te accentueren – en dus niet omdat een man, of de mannen, dat van haar verlangt. Millie Bobby Brown brengt deze feministische boodschap terwijl ze zelfverzekerd in de camera kijkt. Dat gebeurt vaker in de film, want vrouwelijke rolmodellen behoren soms recht tot de kijker te spreken.

Het sorteert ook een speels effect omdat het niet gekunsteld oogt, mede dankzij Browns charmes. Waarmee ze het traditionele verhaal naar een hoger niveau weet te tillen. Want naast de passages waarin de film expliciet verwijst naar toekomstige vrouwenrechten is Enola Holmes vooral een onderhoudende achtbaanrit. Over wasdom, over een jonge vrouw die het voor even alleen moet rooien. Omringd door volwassenen die nog niet doorhebben dat ze het echt in zich heeft. Dit klinkt bijna als een analogie met Browns eigen leven waarin ze naarstig probeert te laten zien dat ze meer kan dan Eleven spelen in Stranger Things. In Enola Holmes komt ze een heel eind.