Emily in Paris S03E01-02: luchtig als een baguette

Foto credits: Stéphanie Branchu / Netflix

Chicago of Parijs? Werken voor Sylvie (Philippine Leroy-Beaulieu) of Madeline (Kate Walsh)? Alfie (Lucien Laviscount) verleiden of hopen dat Gabriels (Lucas Bravo) relatie met Camille (Camille Razat) weer strandt? Het derde seizoen van Emily in Paris staat in het teken van ingrijpende dilemma’s. Emily (Lily Collins) weet dat ze zal moeten kiezen. Maar voor nu houdt ze de boot af. Haar interne strubbelingen worden in de openingsaflevering treffend geïllustreerd tijdens een droomscène op de Eiffeltoren waarin Madeline en Sylvie hun protegé bijna dwingen om van het bouwwerk af te springen.

Even later herpakt Emily zich. Ook die transitie wordt gevat in de vorm van een sterke visuele metafoor: de marketingstrateeg knipt een stuk van haar pony af. Daarmee lijkt ze te stellen: ik kan de hele wereld aan. Dat is ook te zien in haar omgang met haar Franse collega’s, die gaandeweg steeds meer Engels zijn gaan spreken. De Amerikaanse die op haar beurt Frans is gaan leren heeft zich ontpopt als een onvervalste Parisienne. En als ze voor Sylvie’s nieuwe bureau gaat werken, dan heeft ze zelfs een Franse werkgever. Hoewel het bedrijf waar ze dit seizoen aan de man (of vrouw) een klus voor lijkt te gaan doen weer onmiskenbaar Amerikaans is: McDonald’s.

De hamburgergigant wil namelijk een McBaguette introduceren in Frankrijk. Is dit product placement of cynisme? Hoe dan ook levert de introductie van deze verhaallijn bij de Fransen spontaan vieze gezichten op. Frankrijk is het land van klasse en elegantie, toch? Welnu, het lijkt erop dat Emily zelfs fastfood op een amoureuze manier in de markt kan zetten. Zodoende stort ze zich op haar werk, tot irritatie van Alfie, die zich afvraagt of Emily wel de juiste prioriteiten stelt. Maar het titelpersonage weet maar al te goed dat haar werkverslaving een manier is om haar liefdesverdriet en haar verlangen naar een goedlopende romance te onderdrukken.

Collins acteert die weifeling vol overtuiging. Nooit te serieus en plechtstatig. Ze voegt altijd iets luchtigs toe aan haar spel. Zodat Emily in Paris een perfecte mix tussen tragedie en komedie blijft. De serie heeft zich in die zin gaandeweg ontpopt als een positieve vreemde eend in de bijt. En een reclamespot voor Frankrijk. Wie zijn televisie afstemt op deze Netflix-titel krijgt spontaan zin in een retourtje Thalys en bovenal in échte baguettes.