El Vecino S01E01: sul met superkrachten

Javier (Quim Guitiérrez) woont in een Madrileens appartementencomplex. Hij heeft een turbulente relatie met journaliste Lola (Clara Lago) en probeert zijn T-shirtlijn – met opdrukken als ‘Jij bent niet speciaal’ – van de grond te krijgen. Maar eigenlijk is hij een nietsnut; hij is geenszins speciaal. Javiers ingedutte leven verandert wanneer een alien in een rood superheldenpak net voordat hij sterft zijn superkrachten doorgeeft aan Javier. Het is evenwel de vraag of de nieuwe gaven hem verder zullen helpen in het leven: nu hij ‘De Hoeder’ is, ‘beschermer van de kosmos’, zal hij zich allicht iets volwassener op moeten stellen.

Intussen dient zich ook een nieuwe bewoner van het appartementencomplex aan: sulletje José Ramón (Adrián Pino) is net verhuisd naar de grote stad, en werkt voor een Uber-achtige taxidienst. Javier vliegt uitgerekend bij José Ramón zijn appartement binnen, wanneer hij ontdekt dat hij kan zweven. Zodoende is de ene sul de enige die weet van het alter ego van de andere sul.

Het is een aloude formule. Man kan niets op eigen kracht, maar bemachtigt door een bovennatuurlijke samenkomst van omstandigheden de manier om zijn leven voor eens en altijd te verbeteren. En die man is in drama’s vaak een onvervalste hunk, een macho. In komedies is hij een clochard, met een waardeloze mentaliteit. En duurt het dus even voordat hij zijn nieuwe identiteit weet te omarmen, en volop weet in te zetten voor de mooiere wereld die steevast het streefdoel is.

Hoewel er in de eerste aflevering van El Vecino nog niet een nauwgezet afgebakend doel te ontwaren is: behalve dan dat het op nogal opzichtige wijze wordt kenbaar gemaakt dat het superheldendom voor Javier dé kans is om zijn leven te beteren.

In dat opzicht doet deze nieuwe superheldenreeks niets nieuws met het genre, zoals een Watchmen dat recentelijk wel deed. De Netflix-serie gaat ervan uit dat er een al dan niet nichepubliek zal zijn voor dit thema; of onderwerp. Het lijkt erop dat El Vecino vanuit die invalshoek is gemaakt. En dat is bijzonder spijtig – want het leidt tot weinig inspirerende televisie.