El Conde: messcherpe Chileense satire

In de nieuwste film van Pablo Larraín blijkt dictator Augusto Pinochet springlevend (en bloeddorstig). 

De Chileense filmmaker Pablo Larraín etaleert zich met zijn nieuwste speelfilm El Conde als een messcherpe satiricus. Het verhaal valt in de categorie geschiedvervalsing en draait om dictator Augusto Pinochet. De generaal, in de film vertolkt door Jaime Vadell, blijkt in 2006 zijn dood in scène te hebben gezet. In werkelijkheid is hij een 250 jaar oude vampier, een graaf, die al eeuwenlang het bloed van nietsvermoedende slachtoffers consumeert. Hij heeft mensen uit alle uithoeken van de aarde om het leven gebracht en merkt cynisch op dat ‘het bloed van Zuid-Amerikaanse arbeiders zuur smaakt en ruikt naar hondenaroma’.

Pinochet is levensmoe en zijn vijf kinderen azen op zijn erfenis. Een nalatenschap waar ook Pinochets butler (Alfredo Castro in een ijzingwekkende rol) mee uit de voeten zou kunnen. Een non (Paula Luchsinger) krijgt de opdracht om het vermogen te inventariseren – maar de kloosterling heeft ook het doel om Pinochet te onderwerpen aan een exorcisme; om zijn ziel te reinigen. 

Aan het begin van de film is te zien hoe Pinochets butler een hart in een blender stopt, samen met wat sterke drank. Even later grappen de twee over hoe ze ‘rooie rakkers’ martelden en uit vliegtuigen gooiden. Het is bijna alsof Larraín de kijker dwingt om het kwaad in de ogen te kijken. Bijna alle scènes fungeren als een allegorie voor ongerechtigheid. Soms opzichtig, dan omzichtig. Maar steevast geprononceerd, met chirurgische precisie. Larraín maakte al eerdere films waarin hij het Chileense verleden onder de loep neemt, zie No (2012) en Neruda (2016), maar hij was niet eerder zo ongenadig.

El Conde, vanaf vrijdag 15 september 2023 bij Netflix