Durf te dromen

Door Isa de Wijs

Een zaterdagochtend in november, vorig jaar. Vanuit het hele land zijn zo’n negenhonderd kinderen, met hun ouders of verzorgers, naar het Media Park in Hilversum gekomen. Al deze basisschoolleerlingen, tussen de zeven en twaalf jaar, hopen op een felbegeerde plek in het nieuwe Kinderen voor kinderen koor: oftewel Koor 44. Sinds het koor in de jaren 80 werd opgericht, wisselt de samenstelling elk jaar. Omdat er slechts plek is voor vijftien zingende basisschoolleerlingen, is de concurrentie moordend. Maar dat is bij wijze van spreken, want de audities zijn ook gewoon leuk om te doen en voor de meeste kinderen vooral een mooie ervaring. Wie het uiteindelijk redt om bij de vijftien uitverkorenen te komen, repeteert gedurende een jaar elke zondag in Amsterdam. Daarnaast zijn er vijftien optredens én wordt er een album gemaakt. 

Maar eerst is er dus die auditie, die misschien nog wel het beste is te vergelijken met een militaire operatie. Want hoe leid je zo’n voordracht, met zo veel kinderen (en hun ouders) in goede banen? Strak, blijkt al snel. Allereerst zijn de honderden auditanten, afhankelijk van leeftijd en geslacht, onderverdeeld in verschillende tijdsblokken. Elk half uur stroomt een nieuwe groep enthousiaste kinderen met hun ouders binnen bij het omroepgebouw van BNNVARA. In de kantine, die als wachtruimte dienst doet, hangt een gespannen sfeer. ‘Nog een kwartiertje en dan beginnen we!’, roept een van de productie-medewerkers. 

Sam, een verlegen jongetje van zeven, oogt zenuwachtig, maar vindt het naar eigen zeggen slechts een ‘beetje’ spannend. Eigenlijk vindt Sam tekenen nog veel leuker dan zingen. Voor de meeste kinderen zijn zingen en dansen echter hun grootste hobby’s, al hebben ze daarnaast vaak nog andere bezigheden. Ook voor de toekomst blijken de meeste kinderen grote dromen te hebben: naast zanger(es) of danser(es), zien ze een carrière als profvoetballer of kunstenaar of dokter voor zich.

Aan een tafel naast die van Sam zitten twee meisjes met hun ouders. Ze zijn een tweeling en dragen precies dezelfde kleurrijke outfit. Ze zullen auditie doen tijdens de ronde voor meisjes uit groep 5. De een zegt ‘niet nerveus te zijn’; de ander voelt wel ‘wat kriebels’. Hun ouders vertellen dat het hun verjaardagscadeau is maar realiseerden zich niet dat wanneer hun dochters daadwerkelijk in het koor terechtkomen, het niet blijft bij deze ene keer. Dan zullen ze elke week op 

Lees verder in VARAgids 1 vanaf bladzijde 28.