Disenchantment S05E01: lekker lak aan alles

Het zijn nog altijd de vaak goede grappen die prevaleren boven de grote verhaallijnen in fijne seizoensopener waarin het hoofd en het lijf van Bean nog steeds gescheiden zijn. Of niet? 

Aan het einde van het vierde seizoen verschenen koningin Dagmar (Sharon Horgan) en Satan (Rich Fulcher), allebei gezeten op een troon, in beeld. Met naast hen het hoofd van Bean (Abbi Jacobson). Betekende dit het einde van Beans avonturen? Welnee. Sterker nog: om werelddominantie te garanderen is Dagmar in het vijfde seizoen niet op zoek naar ‘de Bean’, maar ‘een Bean’. Ze suggereert daarmee dat er meerdere Beans zijn. Hoewel ze wel degelijk op zoek is naar het lijf dat bij het hoofd hoort. Klinkt ingewikkeld en dat is het bij vlagen ook. Omdat de echte Bean een affaire heeft met een zeemeermin.

Dat moet je trouwens ook met een korrel zout nemen, want die Bean verzucht dat ze het eigenlijk ook niet weet, omdat ze de laatste tijd zoveel drugs heeft gebruikt. Niettemin rouwen Beans volgelingen, onder wie Elfo (Nat Faxon) en Luci (Eric André), ondertussen om de dood van het hoofdpersonage. Luci snikt: ‘Wij zaten bij haar op de zorgpolis.’ Gelukkig dienen zich zoals gewoonlijk personages aan die Bean en haar entourage hulp willen bieden in hun streven naar goedheid. Dat is niets nieuws onder de zon in een serie waarin de belangrijke verhaalwendingen inferieur blijven aan de vaak goede grappen.

Zoals wanneer Dagmar tijdens een toespraak op het dorpsplein in Dreamland de bewoners begint te overhoren: wie weet waar het lijf van Bean zich bevindt? Een man doet een raampje open en begint te zeuren. Waarom duurt het telkens een jaar voordat het leven in zijn verhaalwereld weer verdergaat? Dagmar vuurt prompt een vuurpijl op de arme ziel af. Zij duldt, net als de makers, geen tegenspraak. Dat is Disenchantment in een notendop: Matt Groening en zijn makkers die alles wat binnen hun bereik ligt beschimpen. Ze doen waar ze zin in hebben, en dat werkt behoorlijk goed.

Zo belandt de verhaallijn op een gegeven moment in een soort circus. Daarin wordt een jongen onder de noemer van ‘de horror van de puberteit’ tentoongesteld. Hij schreeuwt voortdurend: ‘Ik haat je papa.’ Zo’n scène klinkt eenvoudig. Maar bedenk het maar eens. Dat een grap over adolescentie soms zo voor de hand ligt. Die ogenschijnlijke eenvoud, en de sprankelende humor, maakt Disenchantment nog steeds de moeite waard.

Disenchantment S05, vanaf vrijdag 1 september 2023 in zijn geheel bij Netflix