Deep Water: gemankeerde maar vermakelijke erotische thriller

Zij neukt erop los en hij staat het toe. Hij wil hun huwelijk redden, terwijl zij het ene na het andere gat in het echtelijke firmament slaat. Dat is Deep Water in een notendop. Hoewel het er al snel op lijkt dat Vic Van Allen (Ben Affleck speelt weer eens een onvervalste klootzak) de seksuele escapades van zijn vrouw Melinda (Ana de Armas) wel geil vindt. Maar als de lovers van Melinda een voor een worden vermoord, dan rijst de vraag: is Vic verantwoordelijk? Deep Water is dan ook een ode aan de erotische thriller – een genre dat in de vorige eeuw enige tijd ontzaglijk populair was.

Hoewel Deep Water geenszins zwoel is en nauwelijks sexy. Dat is een gemiste kans, met niemand minder dan Adrian Lyne aan het roer, de man achter Fatal Attraction (1987), die voor het eerst in 20 (!) jaar weer een film maakte, op 81-jarige leeftijd. Vermakelijk is de thriller echter wel, onder meer vanwege het heerlijke gekibbel tussen Affleck en De Armas, die tijdens de opnames ook een setje werden. En dan is er nog een rol weggelegd voor de slakken die Afflecks personage kweekt in zijn garage – is het een metafoor voor glibberigheid? Voor overal mee wegkomen?

Deep Water is de zoveelste verfilming van de roman van Patricia Highsmith uit 1957, en de scenaristen hebben er slechts een paar facetten – waaronder de slakken – aan toegevoegd. Het is evenwel niet zonder reden dat Gillian Flynn – u kent haar misschien als romancier, of als de scenarist achter Gone Girl (2014), ook zo’n geslaagde erotische thriller – dit boek als een van haar favorieten beschouwt. Het is nu eenmaal genieten om twee verwaande types elkaar het leven zuur te zien maken, en het maakt niet uit hoe het hen vergaat. De film is in dat opzicht een mooi voorbeeld van nihilisme.

Hoewel het enigszins verrassende einde juist weer een perverse vorm van hoop ventileert.