Dear David: zwoele Indonesische coming of age

Foto credits: Netflix

Met de introductie van sociale media hoeven tieners niet meer in de weer met briefjes. Gefluister is ook niet meer noodzakelijk: je kan je anonimiteit behouden op allerhande blogs door je te verschuilen achter een nom de plume. Zo begint scholier Laras (Shenina Cinnamon) haar website te wijden aan hunk en schoolgenoot David (Emir Mahira). Nauwgezet en bijna poëtisch schrijft ze hoe ze naar zijn lijf verlangt. Hoe ze hunkert naar zijn ‘natte, bezwete borst’. Maar erotiek is op Laras’ scholengemeenschap uit den boze. Als haar blog viraal gaat, dan levert dat direct problemen op als het schoolhoofd een heksenjacht organiseert.

Filmmaker Lucky Kuswandi schetst met verve de clash tussen de schoolwereld en de leefwereld van de scholieren. Op school mogen de dames geen te korte rokjes dragen, anders worden ze ‘raar aangekeken door de jongens’. Daar gelden dus behoorlijke puriteinse mores. Maar buiten de schoolmuren doen de jongeren, en een verrassing is dat geenszins, waar ze zin in hebben. Dear David laat zich dan ook omschrijven als onvervalste coming of age. Saillant is trouwens dat Laras tegenover David ontkent op hem verliefd te zijn. Misschien wel omdat ze alleen aandacht wilde voor haar zwoele schrijfkunsten.

De kijker weet echter wel beter: die twee lovers komen vast uiteindelijk op elkaars pad terecht; die zijn voor elkaar bestemd. Het resultaat is een uiterst zoete film, waarvan de plaats van handeling ook prima een Californische middelbare school had kunnen zijn. Orthodoxe engerds die de vrijheid van tieners willen indammen zijn spijtig genoeg op alle continenten aanwezig, zoveel is duidelijk.