Column: zomers wegdromen met The Bear en consorten

Over de onweerstaanbare kracht van heerlijk melancholische zomertelevisie.

Zal het nieuwe etablissement van Carmy (Jeremy Allen White) worden bekroond met een Michelinster? Wordt de liefde tussen Carmy en Claire (Molly Gordon) ditmaal écht bezegeld? En slaagt Sydney (Ayo Edebiri) er eindelijk in haar kooktalent etaleren? Het zijn wezenlijke vragen. Zeker voor de gemiddelde fan van The Bear. In de Verenigde Staten is het derde seizoen van de hitserie al te zien vanaf 23 juni. In Nederland moeten we wachten tot 17 juli. Hoe dan ook is het vehikel voor Jeremy Allen White een onbetwiste zomerserie. Elk jaar gaan alle afleveringen precies aan het begin van de warmere dagen in première.

Dat is zonder twijfel een risico. In de zomer kijken nu eenmaal minder mensen naar televisie. De zon gaat later onder, mensen spenderen hun tijd buitenshuis. Tóch kan je dan succes hebben in de bios, of met een televisieserie. Het aanbod is kleiner, de kans dat je veel kijkers trekt is in zekere zin groter. Ik hou van zomertelevisie. Onvervalste zomertelevisie is zwoel, contemplatief en broeierig. Ik moet trouwens toegeven dat ik de eerste twee seizoenen van The Bear helemaal niet in de zomer zag - maar ik begrijp evenwel waarom de serie bij de zomer past.

De zomer staat voor een nieuw begin, voor uitdagingen. Maar ook voor melancholie, voor terugblikken. Veel van mijn lievelingsseries gingen in de zomer in première. Het laatste seizoen van Better Call Saul; de eerste twee delen van The Wire; het tweede seizoen van Betty. Tijd en plaats zijn in de zomer misschien wel iets belangrijker. Je herinnert je nog waar je was toen je een bepaalde aflevering zag. Misschien is dat ook wel de romanticus in mij. En is The Bear uiteindelijk, al die afstandelijkheid terzijde, ook niet een romantisch televisiedrama? Waarin zelfs de rafelrandjes van Chicago er gaandeweg appetijtelijk uit beginnen te zien?

Het fascinerende aan The Bear is ook dat Carmy probeert zijn dromen te verwezenlijken, diezelfde dromen, die wij, de kijkers, ook hebben. Je zou kunnen zeggen: zomertelevisie inspireert. Van Betty kreeg ik vaak een weemoedig gevoel. De serie speelt zich af in New York, en veel scènes zijn gefilmd op Union Square. Daar was ik zo’n tien jaar geleden, met mijn vriendin (nu mijn vrouw) gedurende twee vakanties in juli ook regelmatig te vinden. Mensen kijken. Dagdromen. De wereld aan je voorbij zien trekken. Real-life-televisie, het leven als een filmset.

Grappig genoeg zagen we in die tijd ook allerlei straten die afgesloten waren vanwege film- en televisieopnames. Madison Square Garden werd die zomer afgehuurd door Judd Apatow voor zijn komedie Trainwreck; in de Upper West Side was een parkeerplaats geannexeerd door de makers van Person of Interest. In Chicago, de plaats van handeling van The Bear, ben ik overigens nog nooit geweest. Maar die stad staat dankzij de serie meer dan ooit op mijn kaart. Ik zou ook weleens in Lake Michigan willen roeien, of de bijzondere wolkenkrabbers willen bewonderen. Net als Carmy ronddolen in een stad met grenzeloze mogelijkheden.

Televisie is in die zin, net als film, een droommachine. En de zomer is misschien wel bij uitstek het moment om je over te geven aan je toekomstwensen.

Omar Larabi en Bregtje Schudel schrijven per toerbeurt wekelijks over wat hen opvalt op het gebied van series en/of films