Column: Stopt The Crown te vroeg?

Het zesde – en laatste – seizoen van The Crown stopt in 2005, zeventien jaar voor het overlijden van koningin Elizabeth. Verstandige keuze of zwaktebod?

Peter Morgan, showrunner van The Crown, had het vooraf al aangekondigd: zelfs met het overlijden van koningin Elizabeth op 8 september 2022 zou het zesde en laatste seizoen ruim voor dat moment eindigen. Om precies te zijn in 2005, met het huwelijk van Charles en Camilla.

De belangrijkste reden, althans volgens Morgan zelf: gepaste afstand. Morgan wilde met The Crown een historisch drama maken en geen journalistiek bedrijven. Alle gebeurtenissen na 2005 zouden nog te vers zijn.

Ergens heeft hij wel een punt. De eerste vier seizoenen, waar veel kijkers geen actieve herinneringen aan hebben, zorgen al voor een ander soort kijkervaring dan de laatste twee, al was het alleen maar omdat we allemaal massaal onze mobieltjes erbij pakten om te ontdekken dat Elizabeth inderdaad twee volle nichten had die stilletjes waren weggestopt in een inrichting (aflevering 4.7, The Hereditary Principle), er echt eens een burger succesvol heeft ingebroken in Buckingham Palace (aflevering 4.5, Fagan) en dat prins Philip daadwerkelijk een moeder heeft gehad die haar laatste jaren door het leven ging als een kettingrokende, Grieks-orthodoxe non (aflevering 3.4, Bubbikins). Waar de eerdere seizoenen zijn als een ontdekkingsreis, voelen de latere jaren, met onder andere het falende huwelijk van prins Charles en Diana en haar voortijdige dood, meer als déjà vu.

Toch vermoed ik in dit geval dat Morgan zich vooral niet aan de laatste jaren wilde branden. Nu werd Morgan de laatste seizoenen al steeds voorzichtiger, op het onderdanige af. Althans, wat het het Britse koningshuis betreft. Alle mensen eromheen komen er minder goed van af. Dus was het in het laatste seizoen niet prins Charles die alle tegenspoed van ex Diana aangrijpt om er zelf beter uit te komen, maar zijn PR-man. Of denk aan het lompe optreden van Michael C. Hall als president John F. Kennedy in het tweede seizoen (aflevering 2.8, Dear Mrs. Kennedy)

Helemaal los ging Morgan in het laatste seizoen op het personage Mohamed Al-Fayed, wiens zoon Dodi met Diana in Parijs in de auto zat toen ze overleed. Oké, in het echte leven was deze man niet heel sympathiek, maar hier is hij cartoonesk op het xenofobische af. Het feit dat Al-Fayed deze afgelopen zomer is overleden, en dus zelf geen weerwoord kan geven, geeft het helemaal een vervelende bijsmaak.

In dit geval was er een makkelijke externe zondebok om aan te wijzen. Maar hoe doe je dat bij Harry en Meghan, zonder niet een van de koninklijke partijen af te vallen? En dan hebben we het nog niet eens over prins Andrews rol in de Epstein-affaire gehad, waarin Andrew willens en wetens niet-consensuele seks zou hebben gehad met een minderjarige. Probeer daar maar eens een sympathieke draai aan te geven.

Jammer is het wel. Ik was zelf toch wel benieuwd geweest naar Morgans kijk op het koningshuis versus de Brexit en in coronatijd, en naar zijn invulling van de theekransjes tussen koningin Elizabeth en Boris Johnson.

Maar wie weet, misschien komt Morgan over tien jaar, wanneer er wel ‘gepaste tijd' verstreken is, nog met een zevende seizoen. Dromen kan altijd.

Bregtje Schudel en Omar Larabi schrijven per toerbeurt wekelijks over wat hen opvalt op het gebied van series en/of films.