In een achterbuurt van de Afghaanse hoofdstad Kabul bevindt zich de stichting van David Mason. We begroeten elkaar met een warme knuffel, alsof we al 40 jaar vrienden zijn. David, een Deen met Iraanse roots, is een ware reiziger die op vele plekken in de wereld gewoond en gewerkt heeft. Ik ken weinig mensen die zo bescheiden en verlegen zijn – hij praat alleen in de wij-vorm, nooit in de ik-vorm. David heeft de meest fantastische verhalen, maar je moet ze wel uit hem trekken – zelf zal hij niet snel beginnen. Maar áls hij begint te vertellen, dan valt je mond keer op keer open. Met zijn ontwapenende glimlach en blije hoofd heb je al snel een klik met hem.
David beheert samen met een paar anderen de stichting MMCC (Mobile Mini Circus for Children), een sociaal circus voor kinderen in Afghanistan. Voor het kleurrijke MMCC-pand staat een grote container waarin de spullen die door Nederlandse kinderen zijn verzameld worden opgeslagen. ‘Het komt uit jouw land, Sinan,’ zegt David. Met hem en een groep Afghaanse kinderen openden we de container. Wat daarna volgde, was heel ontroerend. Bij het zien van de circusspullen raakten de Afghaanse kinderen geheel door het dolle en omdat ze hoorden dat ik uit Nederland kwam, bleven ze me maar bedanken en knuffelen. Wat een prachtig gebaar van de kinderen uit Nederland die spullen verzamelden en in een container stopten om het meer dan vijfduizend kilometer verderop aan leeftijdgenoten te schenken die je niet kent. Mijn hoop in donkere tijden zijn kinderen als deze, want zij zijn puur, empathisch en barmhartig. En David is een prachtkerel. Zijn verhalen zijn te zien in een tweeluik dat ik samen met Floortje Dessing maak. Nog even wachten tot het uitgezonden wordt, maar het is ’t waard!
Meer Sinan Can? Lees iedere week zijn column in de VARAgids!