Column: Nieuw Medisch Centrum West

Het acteerwerk is duidelijk beter, maar verder is de wereld er in de ziekenhuis-reboot helaas niet echt op vooruitgegaan.  

Ik denk met warme gevoelens terug aan de tijd dat we – toen nog als compleet gezin – iedere week voor het tv-programma Medisch Centrum West (1988-1994) klaar zaten. Deze allereerste Nederlandse ziekenhuisserie maakte van Marc Klein Essink – als de invoelende internist Jan van de Wouden – direct een sekssymbool, terwijl Rob van Hulst als zijn konkelende collega Eric Koning de blauwdruk zou leggen voor latere soapy slechteriken als Frits van Houten (GTST) en Ruben Noordermeer (Westenwind).

Daarnaast was Medisch Centrum West redelijk baanbrekend. In de allereerste aflevering uit 1988 verleent dokter Jan samen met hoofdverpleegkundige Reini Hermans (Margreet Blanken) euthanasie aan een terminale patiënte, terwijl zijn leidinggevende hem dit nadrukkelijk had verboden (euthanasie werd pas in 2002 gelegaliseerd). Iets dat dokter Koning – uiteraard – in zijn voordeel probeert te gebruiken, al zweert hij van niet.

Nu terugkijkend (losse afleveringen zijn op YouTube terug te vinden) werkt de serie vooral op de lachspieren: het over-acteren, de scènes in de operatiekamer, waar het eerder lijkt alsof de chirurgen bloederige salades aan het husselen zijn, en de overdreven dramatische muziek die ook zo uit een Dick Maas-film had kunnen komen (de openingstune blijft overigens wel overeind). Toch kon ik maar moeilijk stoppen met kijken.

Dus was ik toch wel benieuwd naar de reboot, die onlangs bij SBS6 van start is gegaan (de afleveringen zijn ook te zien bij HBO Max). De serie speelt zich niet meer af in Lelystad, maar in een voormalig ziekenhuis in Blaricum. Van de originele cast keert alleen Reini terug als vast lid, nu als koffiedame met een luisterend oor. Beau Schneider (GTST) lijkt duidelijk te zijn gecast vanwege zijn fysieke overeenkomsten met Marc Klein Essink, met Quiah Shilue als frisse update van de originele Ingrid (Annemieke Verdoorn) als zijn collega en soort van vriendinnetje (die ook Ingrid heet). Frans van Deursen (In de Vlaamsche pot) is ook een leuke aanvulling als de sardonische verpleger Kees, die bij de eerste hulp veel passieve (en minder passieve) agressie te verwerken krijgt.

Asociale interacties zijn sowieso een rode draad in de reboot. Zoals Kees het zelf al verwoordt, wanneer hij na onenigheid met een corpsbal op het matje wordt geroepen: ‘De samenleving verhuftert.’ De patiënten van vandaag de dag zijn allemaal een stuk mondiger, en niet van zins om zomaar klakkeloos iets aan te nemen van mensen die er wel voor geleerd hebben. Zo beslechten twee tienermeisjes hun ruzie met keukenmessen en kan een patiënte niet geloven dat ze toch echt zwanger is. De socials hadden haar immers bezworen dat dat niet meteen kon gebeuren na het stoppen met de pil.

De wereld lijkt er in de 35 jaar sinds Medisch Centrum West begon niet echt beter op te zijn geworden. De originele serie speelde zich af in een tijd waarin ziektekosten nog enigszins betaalbaar waren en waarin ziekenhuizen kennelijk weinig problemen hadden om de roosters rond te krijgen. 'We staan niet echt te springen om uitbreiding van de staf’, morde destijds dokter Koning bij het aantreden van kersverse collega Eva (Wivineke van Groningen). De nieuwe serie wordt mede mogelijk gemaakt door een flexbureau voor zorgprofessionals en organisaties.

Bregtje Schudel en Omar Larabi schrijven per toerbeurt wekelijks over wat hen opvalt op het gebied van series en/of films.