Column Claudia de Breij: Feestelijke weides

Met een plastic bekertje evenementenbier te dicht tegen stinkende mensen aan staan. Nooit gedacht dat ik dat zo had kunnen missen, maar hier was ik eindelijk weer. In het park. Op een nationale feestdag. In een polonaise. En ik kon mijn geluk niet op. Op het podium stond Carola Kraai, een tamelijk briljante zangeres van het betere Hollandse lied. Zij had de stemming er stevig in. Een liedje van Borsato introduceerde ze vrolijk met de woorden: ‘Ja Marco Borsato is misschien een viezerik, maar dit is wel een lekker liedje! Nee, je hoeft niet naar huis vannaaaaacht!’ en dat leek met een meter bier in je mik ineens een heel volwassen manier van omgaan met cancelcultuur. Ze was aangekomen bij mijn favoriet uit de setlist: ‘Viva España’. Het is een heerlijke polonaiseknaller van de grote Imca Marina, dat weet iedereen, maar voor de liefhebber van tekst en rijm bevat het nummer zoveel meer:

In m’n handen klepperen de castagnetten
En de flamenco die stamp ik met m’n voet
Ik draag enkel Andalusische toiletten
En op m’n hoofd staat een grote, zwarte hoed

zingt ze, en ik word gek van geluk. Andalusische toiletten! Schrijf
dat maar eens! Hoe kom je erop, rijmend op ‘castagnetten’? Imca Marina is ook wel de gedroomde uitvoerder want haar zie je ook voor je, met een grote zwarte hoed, in haar Andalusische toilet.

Dan gaat het lied verder, na veel meegalmen met het refrein ‘Eeee viva España’:

Nu zit ik weer eenzaam in m’n eigen kamer
Terwijl de regen m’n dromen overspoelt

’k Zou de muren willen wegslaan met een hamer

Ook weer top toch? Kamer, hamer. Helder. Prima rijm en in zijn debiliteit een prachtig invoelbaar beeld. Imca Marina die, gehuld in haar Andalusische toilet, de muren omver beukt uit verlangen naar de Spaanse zon.

Het enige rijm dat me nog blijer maakt is dat uit de jaren 80-hit van The Shorts: ‘Comment ça va’. Het refrein kan ik nog altijd alleen fonetisch meezingen omdat ik te klein was om Frans te verstaan indertijd. Dus ik doe maar wat als The Shorts zingen:

Comment ça va? Comme ci, comme ci, comme ci, comme ça
Tu ne comprends rien à l’amour
Restez la nuit, restez toujours

Maar ik kan woordelijk meedoen met het Nederlandse:

”s Avonds aan de Seine
In een discotheek
Zag ik toen die kleine
Die lachend naar me keek 

‘Kleine’ laten rijmen op ‘Seine’, dat is briljant! En een volmaakt rijm, als je ‘kleine’ tenminste heel Haags uitspreekt. Het is jammer dat de wereld in brand staat, want ik zou het liefste alleen nog maar op feestelijke weides met een plastic beker evenementen- bier in de hand diepgravende tekstanalyses doen.

Meer Claudia de Breij? Lees iedere week haar column in de VARAgids!