Column: de kracht van een tweede kijkbeurt

Opnieuw beginnen aan een televisieserie kan tot gevolg hebben dat je personages ineens in een ander licht begint te zien.

Om de zoveel tijd buigt een film- of televisiecriticus zich weer eens over de vraag hoe het toch kan dat veel fans van Breaking Bad (2008-2013) zich destijds enorm stoorden aan Skyler White, de vrouw van hoofdpersoon Walter White. Is dat misogyn gedrag? Hebben we makkelijker sympathie voor mannelijke personages? Sowieso is dit een boeiend vraagstuk: Skyler (een rol van Anna Gunn) is min of meer het moreel kompas van de serie, terwijl Walter (Bryan Cranston) in moreel opzicht evident het spoor bijster is – hij ontpopt zich als een genadeloze crimineel.

Toch moet ik bekennen dat ik ook een hekel had aan Skylers gezeur. Misschien wel omdat ik als fervent kijker van Breaking Bad me telkens afvroeg: hoe kan het leven van Walter White nog verder escaleren? Precies dat probeert Skyler in veel verhaallijnen te voorkomen. Het personage speelt überhaupt een belangrijke rol: ze herinnert de kijker er telkens aan dat Walters gedrag abject is. Skyler is het weldenkende type tussen de maniakken. Een type waar je dus vaak niet op zit te wachten, want Breaking Bad draaide steevast om de overtreffende trap. Elk seizoen moest hardvochtiger, grotesker en overweldigender zijn.

Enige tijd geleden las ik iets opvallends over de rol van Cheryl Hines in Curb Your Enthusiasm (2000-2024). Iemand suggereerde op X in een tweet dat als je deze komedieserie uit de koker van Larry David opnieuw kijkt, dat dan opvalt hoe zuur en onaangenaam Hines’ personage is. De actrice speelt in de eerste seizoenen Cheryl David, de vrouw van. In vrijwel elke aflevering wil ze zijn gedrag veranderen. Zo is in de aflevering Beloved Aunt te zien hoe Cheryl Larry dwingt om met haar familie om de dood van haar tante te rouwen.

Daar heeft Larry natuurlijk helemaal geen zin in, maar toch gaat hij overstag en begint hij met Cheryls familieleden herinneringen op te halen aan de tante, terwijl hij zich overduidelijk stierlijk verveelt. Op een gegeven moment vraagt hij of hij mag golfen, maar Cheryl moet daar niets van hebben. Ik ben de serie opnieuw gaan kijken en mij valt vooral op dat Hines’ een vrouw speelt die met een man is getrouwd die ze veracht. Dat viel me de eerste keer dat ik de aflevering zag, járen geleden, ook al wel op – maar dat beeld is nu ik met mijn vrouw helemaal opnieuw ben begonnen, nóg scherper.

Cheryl wil dat Larry zich houdt aan een bepaalde etiquette; ze wil dat hij haar prins op het witte paard is. Maar dat is Larry onmiskenbaar niet: hij is een grappenmaker, een jolige misantroop, een homo sarcasticus. Als je opnieuw begint aan Curb Your Enthusiasm valt in die zin vooral op hoezeer Cheryl en Larry niet voor elkaar zijn gemaakt. Maar dus ook nadrukkelijk hoe Cheryl van Larry een schoothondje probeert te maken. Een conformist. Ze komt al snel over als een golddigger, op zoek naar een leven dat alleen bestaat in gidsen van postorderbedrijven. Het is wonderlijk hoezeer een tweede kijk toch een ietwat andere blik op een televisiepersonage kan opleveren.

Ik ben benieuwd of ik bij het opnieuw kijken van Breaking Bad warmere gevoelens zal koesteren voor Skyler. Dat is evenwel voer voor een andere column.

Omar Larabi en Bregtje Schudel schrijven per toerbeurt wekelijks over wat hen opvalt op het gebied van series en/of films.