Column: David Fincher, maak meer Mindhunter

Fincher had in plaats van de nieuwe thriller The Killer ook meer afleveringen van de reeks over seriemoordenaars kunnen maken. 

Afgelopen weekend zag ik The Killer, het nieuwste project van David Fincher. Deze thriller, over de bespiegelingen van een huurmoordenaar, draaide twee weken in de bioscopen voordat hij bij Netflix verscheen. Ik genoot van het acteerwerk van Michael Fassbender, die een ijzige killer speelt. In het begin van de film mompelt zijn personage in de voice-over over de banaliteiten van zijn vak. Een huurmoordenaar wacht af, observeert zijn omgeving. Er zijn veel saaie momenten, maar je moet scherp blijven. Telkens is er in The Killer veel loze (maar meditatieve) tijd die wordt afgewisseld met pregnante momenten. Want ja, de trekker moet ook weleens worden overgehaald.

The Killer is na Mank (2020) de tweede speelfilm die David Fincher voor Netflix heeft gemaakt. Waar Mank, een film over de geschiedenis van Hollywood, gesitueerd in de jaren 30, misschien ten aanzien van Finchers reguliere thematiek een beetje een vreemde eend in de bijt was, is The Killer onmiskenbaar Fincheriaans. Hoewel beide films in esthetische zin veel overlap hebben: denk aan noir-achtige sferen waarin schaduwen vallen in donkere ruimtes. Scenarist Andrew Kevin Walker, bekend van die andere roemruchte Fincher-film Se7en (1995) is verantwoordelijk voor het script van The Killer. Dat zou een recept moeten zijn voor succes.

Ik was echter niet heel erg onder de indruk van Finchers nieuwste wapenfeit. Wat voor mij persoonlijk meespeelt is dat ik een liefhebber ben van Mindhunter, de dramareeks over seriemoordenaars die Fincher maakte voor Netflix. Daar is hij mee gestopt omdat de streamingdienst deze thriller te duur vindt. Er kijken te weinig mensen naar. Toch zijn veel televisiejournalisten van mening dat Mindhunter een van de grote televisierevelaties is van de laatste tien jaar. Fincher heeft echter in veel interviews uitgelegd dat hij de serie niet goedkoper kan maken. Logisch: de Amerikaan heeft steevast veel aandacht voor detail en wil daarin geen concessies doen.

Terwijl ik naar The Killer keek dacht ik: hoeveel afleveringen van Mindhunter had Fincher kunnen maken voor het budget van deze speelfilm? Eén? Twee? Niet veel in ieder geval. Maar ik had ze graag willen zien, uiteraard. Dit is een beetje een kinderachtige gedachte, maar ik snak naar meer afleveringen over de gedragsunit van de FBI. Dat Fincher afgelopen week lyrisch was over Netflix geloof ik niet helemaal. Hij stelt dat de streamingdienst momenteel de beste plek is om in Hollywood te werken. Quatsch denk ik, want als dat echt zo was dan had hij meer mogen doen met Mindhunter.

Het volgende project van Fincher zal ook te zien zijn bij Netflix. Ik gok qua budget weer het equivalent van een of twee afleveringen Mindhunter. Als je Mank daarbij optelt zit je al op 4 tot 6 afleveringen. Bijna een seizoen. Ik had ervoor getekend. Deze situatie is ook nogal ironisch: Netflix wil graag dat de kijker lang aan de buis gekluisterd zit. Dus, zou je denken, dan maak je televisieseries? Maar Fincher blijft films maken. Die heel eventjes in de bioscopen te zien zijn voordat ze verdwijnen in de Netflix-catalogus. Een catalogus waarin Mindhunter zo langzamerhand is verworden tot een vergeten pareltje.

Omar Larabi en Bregtje Schudel schrijven per toerbeurt wekelijks over wat hen opvalt op het gebied van series en/of films.