Column Claudia de Breij: Fit op 4

Twee, soms drie keer in de week hardlopen, inmiddels een minuut of veertig zonder te stoppen. Kan jij dat Claudia? Jazeker wel, lieve lezer. En heb je dat altijd gekund? Oh nee nee, zeker niet, ja, ooit liep ik de Dam tot Dam-loop maar dat is alweer een dik decennium geleden. De laatste jaren bakte ik er niks meer van. Maar hoe, vertel het ons, hoe heb je het heilig vuur dan hervonden?

Leuk dat je het vraagt, lieve lezer. Het is dankzij Johann Sebastian Bach. En Steve Jobs. En de publieke omroep. Ik loop namelijk met mijn telefoon in een band om mijn arm en AirPods in mijn oren te luisteren naar de podcast Fit op 4. Voor die telefoon en die witte plastic oordoppen heb ik me natuurlijk uitgeleverd aan het grootkapitaal en al mijn privégegevens verkwanseld aan het tuig uit Silicon Valley, maar die podcast is gewoon gratis! Want van de publieke omroep, dus die krijg je gewoon zomaar – van je eigen belastingcenten weliswaar maar in de praktijk gevoelsmatig toch mooi voor nop. Hardlopen op klassieke muziek. Soms ontdek je van die dingen waarvan je niet eens wíst dat je ze nodig had, en dit is er zo één. Presentator Ab Nieuwdorp, van NPO Radio 4, vertelt tijdens het rennen fijne weetjes over het muziekstuk of de componist, en ik blijk onwijs lekker te gaan op Mozart, Grieg en Ravel.

Eigenlijk is bijna alle klassieke muziek variërend van ‘best te hebben’ tot ‘extatisch mooi’, behalve dan ‘Oh Fortuna’ uit de Carmina Burana van Carl Orff. Al vertelt Ab me nog zulke mooie weetjes over hoe het geïnspireerd is op een middeleeuwse tekst, en dat het in Frankfurt in première ging op 8 juni 1937, dat het gaat over het rad van fortuin en hoe we daar als mensen altijd maar weer door worden meegesleept; ik word zo verschrikkelijk agressief van dat nummer. Van Bach tot Einaudi, alles kan ik hebben, maar bij ‘Oh Fortuna’ ren ik zijspiegels van geparkeerde auto’s en bijt voorbijgangers in hun benen.
Maar verder: I love Fit op 4. Het is ideaal voor intervaltraining, want als je hard moet rennen, krijg je bijvoorbeeld Bernsteins West Side Story en als je lekker je eigen tempo mag vinden zakken we even rustig af naar Chopin. Ab maakt af en toe een verschrikkelijk flauwe grap, zeker tijdens seizoen 1, maar zelfs dat kan ik wel waarderen. Tijdens seizoen 1 werk je in negen weken toe naar een half uur non-stop hardlopen en nu zit ik in seizoen 2, op weg naar zestig minuten non-stop. Zoals bij een lekker boek zie ik er nu al tegenop dat ik het straks uit heb. Straks kán ik zestig minuten hardlopen, en wat moet ik dan doen, Ab Nieuwdorp? Voor nu geniet ik, zolang het kan, van het elke week een beetje verder, een beetje langer, een beetje sneller hollen. En van klassieke muziek waarvan ik niet eens wíst dat ik er van hield. Maak een seizoen drie, alsjeblieft, laat me nooit meer ophouden met rennen op klassieke muziek. Maar als je het doet, beloof me een ding: gebruik nooit, nooit meer ‘Oh
Fortuna’.