Column Claudia de Breij: Bom

De verkiezingen zijn voorbij. De wonden op links worden gelikt, de hielen op rechts ook. Wie mag samen met wie het land gaan leiden? Voor onze gewaardeerde politici wil ik graag, als informeel informateur, een tip geven. Een realisatie. Hoor je dat? De tijd tikt. Nee, niet zoals het gezellige klokje thuis, zelfs niet als hinderlijke herinnering aan de eindigheid van je carrière, maar als een bom aan het einde van een James Bond-film. Dit is het. Nog tien jaar, negen eigenlijk, en je hoeft als politicus nergens anders meer mee bezig te zijn, niet te tobben over toeslagen of dividendbelasting. Over tien jaar besef je, watertrappelend op het Binnenhof, dat het echt alleen nog maar gaat over het klimaat. Dit zijn de laatste jaren dat we nog invloed kunnen uitoefenen op de opwarming – althans, op het aantal graden. Dat de aarde opwarmt staat vast.

Elke politicus die betrokken is bij het klimaat zei de afgelopen weken dat we ná het bestrijden van de pandemie nog een veel heftiger uitdaging hebben in het bestrijden van de klimaatramp die ons te wachten staat. ‘Want die is nog veel groter,’ zegt, onder anderen, Jesse Klaver dan. Maar wat hij had kunnen zeggen is: Dit ís het al. We zitten er al in. Als ons leven een rampenfilm was, zaten we nu zo’n beetje op een kwartiertje kijkplezier. De pandemie is geen incident, de pandemie is de eerste verwerkelijking van wat alle wetenschappers ons de afgelopen jaren al hebben voorspeld. We krijgen pandemieën, grote droogte, klimaatvluchtelingen, overstromingen. Dat is wat ze al die jaren al zeggen. Dit is het eerste symptoom, dit ís de ramp al. En wij doen alsof het een incident is, iets dat we moeten afhandelen vóór we beginnen aan de echte ramp.

Volgens sommige politici, bijvoorbeeld Thierry Baudet, warmt de aarde gelukkig helemaal niet op. Of nou ja, het is gewoon iets dat altijd gebeurt, heeft niks met de mens de maken, het is allemaal hysterie van klimaatgekkies. Onder de stemmers op Forum voor Democratie blijken verrassend veel mensen uit de muziekindustrie te zitten. Ik zeg verrassend veel zonder officiële cijfers te hebben, want ik vind in dit geval iedere stem nogal verrassend. Muzikanten, producers, organisatoren van evenementen, via verbaasde vrienden hoor ik dat ze Forum voor Democratie hebben gekozen. Niet dat ze alles oké vinden wat Baudet zegt hè, dat moeten we dan goed begrijpen, maar ze willen gewoon weer spelen. En hij is de enige die ook zegt dat alles gewoon weer lekker open moet. Dus ja.

Nooit gedacht dat je zo dom van het conservatorium kon komen. Ik wil ook alles weer open. Ik wil ook weer spelen. Maar ik zie dat een machtsbeluste patiënt met bewezen fascistische trekjes álles zal zeggen om mijn stem te krijgen (namelijk: precies wat ik wil) en vervolgens die stem niet zal gebruiken om te zorgen voor een beter land. Toch ben ik optimistisch. Ik zag ook een beschaafde, kosmopolitische vrouw winnen. Het wordt beter. En zolang we niet in de club mogen dansen, dansen we op tafel.