Column Claudia de Breij: Ben, Henk en Ankie

Vanwege de totale clusterfuck die het kabinet-Ruttte IV nu al blijkt te zijn, zou je af en toe haast een schandaal over het hoofd zien. Kunnen we er nog eentje bij hebben?

Na de roebelhoeren op de Zuidas die geen strobreed in de weg worden gelegd door Wopke Hoekstra (en, let op mijn woorden, ook Stef Blok gaat de sancties niet op zo’n manier coördineren dat het Nederland financieel ooit echt pijn gaat doen, laat staan Rusland) en het nog altijd niet oplossen van de toeslagenaffaire, na het gênante jongensboek van die wonderboy die niks van mondkapjes wist, maar wel de beste deal via zijn CDA- vriendjes bij elkaar wist te liegen, zou je er haast overheen lezen: de evacuaties uit Afghanistan.

Gelukkig deed de NOS dat niet. Ze vonden het daar vreemd dat het ministerie van Buitenlandse Zaken een maand na de val van Kabul, dus eind september 2021 ‘nee’
zei. ‘Nee’ tegen de kans om driehonderd mensen, Nederlanders
en Afghanen die voor Nederland hadden gewerkt, via een vliegtuig dat de Pakistaanse luchtvaart- maatschappij PIA aanbood, te evacueren.

Waarom zou het ministerie dat niet doen? Waarom – terwijl de Tweede Kamer erop aandrong mensen zo snel mogelijk weg te halen omdat de Taliban over het algemeen niet zo aardig zijn voor tolken die de vijand hebben geholpen – geen vol vliegtuig laten vertrekken naar vrijheid en veiligheid, maar langzaam en lafjes, in kleine groepjes steeds tien tot twintig mensen evacueren op stoelen die overbleven in door andere partijen gecharterde vliegtuigen? Waarom zou je dat doen? Waarom zou je het willens en wetens maanden laten duren voor de Afghanen die ervoor in aanmerking kwamen het land konden verlaten? Waarom zou je hen bewust in levensgevaar brengen als het niet hoeft?

Waarom? Dat wilde de NOS ook wel eens weten. Ze Wob’te, maar kreeg – zoals te doen gebruikelijk in de achtereenvolgende kabinetten-Rutte met hun puike bestuurs- cultuur – niet alle documenten. Het ministerie hield een gespreksverslag achter omdat het overleg over deze kwestie zogenaamd niet had plaats gevonden.

Dat had het natuurlijk wel, en na lang aandringen van de NOS bleek het overduidelijk uit de documenten: de keuze om niet ineens driehonderd mensen weg te halen uit een gebied waar ze hun leven niet zeker waren omdat ze voor ons land hadden gewerkt, werd gemaakt vanwege politieke afbreukrisico’s. Er waren dus mensen banger om met hun dikke schijnheilige reet van het pluche te moeten dan dat er mensen door hun nalatigheid werden vermoord door de taliban. Ik citeer de NOS: ‘Wie er politieke afbreukrisico’s liep, of anders gezegd in de politieke problemen
kon komen, en waarom ambtenaren deze inschatting maakten, wordt in het docu-
ment niet duidelijk. De verantwoordelijke ministers waren op dat moment Ben Knapen van het CDA en Henk Kamp van de VVD, Ankie Broekers-Knol (VVD) was erbij betrokken als staatssecretaris.’

Meer Claudia de Breij? Lees iedere week haar column in de VARAgids!