Schrijver/columnist Özcan Akyol beantwoordt lezersvragen.
Wat een aanfluiting voor de publieke omroep dat zowel Buitenhof, Op1 (rust zacht), Sophie & whoever tijdelijk dan wel eeuwig van de buis zijn verdwenen. Een tafel, een gastheer dan wel -vrouw, miniredactie en een paar boekenbonnen. Hoe moeilijk kan het zijn? Groeten, Ronald Jansen, Dinxperlo.
Een erg goed punt. Toen Jan Cremer overleed, had ik een tafel vol kenners en bewonderaars willen zien spreken over de beste man, inclusief een paar historische fragmenten, met een presentator die het naadje van de kous wilde weten. Ik vrees dat de liefde voor televisie en het belang van cultuur alleen in vergaderingen wordt gepraktiseerd door talrijke managers die zelf nog nooit televisie hebben gemaakt. Misschien moeten we niet rekenen op de publieke omroep als het gaat om het bestrijden van de verschraling van de samenleving. Ze vormt momenteel meer het probleem dan de oplossing.
Met het EK voetbal, de Olympiade en Wimbledon in aantocht moet ik een ding kwijt. De Ontlading. We gaan het duizend keer horen. Iemand scoort, wint, ploft neer of heft de armen, en de verslaggever van dienst, daar is-ie weer,roept: ‘de ontlading’. Kun jij hier iets aan doen? Hartelijk groet, Harry Bego, Utrecht
Conformisme is een hardnekkig probleem. Als de term ‘de ontlading’ plotseling in die frequentie wordt gebezigd, is de logische verklaring dat veel mensen die zich daaraan bezondigen in de veronderstelling leven dat anderen die formulering willen horen. Ik was laatst dagvoorzitter en daar gebruikte een professor in elke zin de woorden ‘een stukje’. ‘Een stukje onderzoek’, ‘een stukje ervaring’, ‘een stukje didactiek’. Na een kwartier wilde ik dood, en toen moest ze nog een halfuur. Soms kun je dingen beter niet horen of zien.
Wat mij hindert is dat bij de column van Mart Smeets niet de foto van de zanger of groep staat afgedrukt, maar die van Mart zelf! Hoe Smeets eruitziet weet ik inmiddels wel. Kan hierin geen verandering worden gebracht? Vriendelijke groeten, Han Hartogs
Nu Mart Smeets niet meer op televisie verschijnt, zijn we op de redactie bang dat hij vergeten zal worden en dat is niet de bedoeling. De man heeft jarenlang zéér belangrijke zaken verricht op de Nederlandse televisie, zoals het oplepelen van een tekst zonder autocue en aan tafelgasten laten weten dat hij veel meer van de materie weet. Dus we blijven hem op deze mooie manier eren en hopen dat hij nog jarenlang die fantastische stukken zal schrijven.
Dank voor het plaatsen van het 'Nieuwe Wilhelmus’ in gids nr. 23. Ik ben zo vrij geweest om er wat verbeteringen in aan te brengen. Het ‘Nieuwe Wilhelmus 1.1’ zeg maar. De naam is nu ‘Het Geert Wilders’ en gaat dus als volgt:
Geert Wilders vol van vertrouwen
Is hij, van Duitsen bloed
Het vaderland afbouwen
Zal hij tot in den doed
Als het even kan
De grenzen dicht en geen islam
De gulden terug en uit Europa
Zijn wij dan nooit meer bang
Dank aan het oorspronkelijke 'Nieuwe Wilhelmus’ voor de inspiratie. Ik hoop dat deze iets verbeterde versie je goedkeuring zal kunnen wegdragen. Met vriendelijke groet J.G. Visser.
Het is wederom niet goed. Sorry. Ik zie weinig potentie. Voor mijn gevoel gaan sporters deze tekst niet uit volle borst meezingen als ze net een gouden medaille hebben gewonnen. U kunt maar beter een andere hobby gaan zoeken. Voor de rest wil ik iedereen met klem oproepen om mij vragen over televisie en radio te sturen. Bij dezen. We gaan richting de zomer en ik vind het waardevol om te weten wat u allemaal bezighoudt.
Dit artikel komt uit VARAgids 26-27, bladzijde 90. Vanaf dinsdag 25 juni te koop in de winkel.
Meer over:
columnOntvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief