Call Me Dad S01: façades, verdraagzaamheid en volwassen worden

Call Me Dad, de Deense tragikomediereeks over een altruïstische kok wiens leven overkookt, gaat uiteindelijk over volwassen worden.

Kok Emil (Alex Høgh Andersen) is een rasoptimist. Met zijn jeugdvriend Viktor (Magnus Haugaard Petersen) runt de twintiger een cateringbedrijf in Kopenhagen. Eigenlijk wil Emil uitsluitend maaltijden aanbieden zonder dierlijke producten, maar dat ziet Viktor vooralsnog niet zitten. Geeft niet, dat komt wel, denkt Emil. Met een brede glimlach gaat hij aan het werk. En als zijn vriendin Carla (Roberta Hilarius Reichardt), die hij noodgedwongen heeft aangenomen, er in de keuken een zooitje van maakt, dan haalt hij tot ongenoegen van Viktor zijn schouders op. Ze moet nog wat leren, prevelt Emil. Maar Viktor is van mening dat zijn kameraad ‘teveel verwacht van het universum’.

Je zou de toegeeflijke Emil kunnen beschouwen als een zeer empathisch persoon die iets te vaak over zich heen laat lopen. Zoals wanneer hij Carla, nadat ze uit haar woning wordt uitgezet, uitnodigt om bij hem in te trekken. Ze reageert verheugd: ‘Kan jij mooi koken en ik een wijntje drinken.’ Emils gezicht vertrekt wel enigszins in een gepijnigde grimas als hij er tijdens een spontaan bezoek aan zijn ouderlijke huis achter komt dat Viktor al enige tijd een liefdesrelatie heeft met zijn moeder Helle (Ellen Hillingsø). Nadat Helle de affaire opbiecht, zegt ze: ‘Het is een rare situatie, dat weten we. Kan je dat aan?’

Emil zal wel moeten, en kijkt wederom glimlachend maar ietwat verbeten langs de camera. Daar draait Call Me Dad ook om, hoe we in onze levens voortdurend façades ophouden om de kalmte te bewaren. Maar gaandeweg rijst in de serie de vraag: hoeveel water kan een mens bij de wijn doen? Zie bijvoorbeeld de scène waarin Carla Emil bijna sommeert om een avondje hun appartement te verlaten zodat zij tot in de vroege uurtjes kan borrelen met een vriendin met liefdesverdriet. Of wanneer Viktor ten overstaan van Emil met Helle begint te zoenen en haar een harde klap op haar kont geeft.

Langzaam maar zeker verdwijnt Emils verdraagzaamheid. Die transformatie past uitstekend bij acteur Andersen, die bij het grote publiek bekend is van de Netflix-reeks Vikings. Daarin speelt hij Ivar the Boneless, een genadeloos heerser met een duivelse blik. Wie goed kijkt ziet in Call Me Dad de woede uit dat personage langzaam doorsijpelen in Emil – hoewel conflicten in deze dramareeks iets minder bloederig van aard zijn. Søren Felbo, de bedenker van Call Me Dad, bedient zich vooral van absurdistische situaties. Zoals wanneer Viktor vertelt over zijn relatie met Helle en onbewust hun grote leeftijdsverschil benadrukt: ‘Als we niet samen op de crèche hadden gezeten, had ik haar nooit gekend.’

Emil kijkt in deze scène vertwijfeld naar Viktor, zonder zijn compagnon te willen beledigen. Hij is een altruïst die liever het conflict vermijdt. Maar Call Me Dad is óók een coming-of-age-drama, en voor jezelf opkomen hoort onmiskenbaar bij opgroeien. Dat moet hij leren. In die zin komt het niet als een verrassing dat Emils engelengeduld op een gegeven moment opraakt als Viktor, zie ook de titel van de serie, de gekscherende (maar toch ook wel serieuze) suggestie doet of zijn makker hem voortaan niet ‘pa’ kan noemen. Dat blijkt een hilarische brug te ver.

Call Me Dad, vanaf dinsdag 26 maart 2024 wekelijks op NPO 3 en NPO Start