Boyzone: Life, Death & Boybands S01E01-02: ontluisterende blik op boyband

In gesprekken met oud-leden als Ronan Keating en manager Louis Walsh blijkt dat het in de jaren negentig achter de schermen allesbehalve pais en vree was bij de muziekgroep Boyzone.

Het is een vuistregel uit de film- en televisiewereld: een goede documentaire moet ook boeiend zijn voor kijkers die geen affiniteit hebben met het onderwerp. Boyzone: Life, Death & Boybands (ook bekend als Boyzone: No Matter What) is hiervan een uitgelezen voorbeeld. De driedelige reeks, geregisseerd door Sophie Oliver, draait niet alleen om de wereldberoemde boyband uit de jaren negentig, maar ook om hoe men toen met jong talent omging. De voormalige bandleden blikken samen met hun manager van toen, Louis Walsh, terug op die periode van 1993 tot 2000, toen tieners Stephen Gately, Ronan Keating, Shane Lynch, Michael Graham en Keith Duffy bekende gezichten werden in de popwereld.

Oliver gunt de kijker een blik achter de schermen, met fragmenten uit homevideo’s van toen. Op die beelden zijn vrolijke jongemannen te zien die verkeren in een euforische stemming. Met jonge vrouwen die aan hun voeten liggen. Uit de interviews ontstaat echter een ontluisterend beeld. Om maar een voorbeeld te noemen: Walsh vond het normaal om privé-informatie van de bandleden door te spelen naar de tabloids. Soms had hij smeuïgheden uit zijn duim gezogen, maar hij schroomde niet om echte gevoeligheden met journalisten te delen. Het dieptepunt is in 1999, wanneer Stephen Gately wordt gedwongen om uit de kast te komen, omdat kranten weet hebben van zijn relatie met de Nederlandse zanger Eloy de Jong.

Walsh zegt in de documentairereeks dat hij niet degene was die het feit dat Gately op mannen viel doorspeelde. Hoe dan ook ontstaat het beeld van een man die gewetenloos handelde: alles stond in het teken van media-aandacht en (dus) zijn portemonnee. En bovenal, verklaart Walsh: hij schreef de muziek, die jongens hadden helemaal niet zoveel talent. Daar is Ronan Keating het natuurlijk mee oneens. Op vurige wijze vertelt hij over de wijze waarop de bandleden werden behandeld. Tegelijkertijd ontstaat in gesprek met Michael Graham weer een ander beeld van Keating, die zich volgens Graham vaak als hielenlikker van Walsh gedroeg.

Gaandeweg ontstaat het beeld van een muzikantengezelschap waarin leden nauwelijks met elkaar praten en een dictator de lijnen uitzet. Terwijl de ouders geen rol van betekenis spelen. Zou dat tegenwoordig nog kunnen?

Boyzone: Life, Death & Boybands, vanaf zondag 16 maart 2025 bij SkyShowtime