Blasted: Abominabele CGI en irritante geluidseffecten

Foto credits: Julianne Leikanger/Netflix

Een onschuldig vrijgezellenfeestje ontaardt in Blasted in een kliederig bloedbad. Plaats van handeling is Hessdalen: een idyllische ‘gewone’ Noorse vallei waar Sebastian (Axel Boyum) naartoe wordt gedirigeerd door zijn vriendengroep.

Audun (Matthias Lupichini) heeft het hele weekend al uitgestippeld: hij heeft raadseltjes bedacht en een playlist opgemaakt. Maar de onuitstaanbare Kasper (André Sorum) gooit al meteen roet in het eten als hij in zijn peperdure auto komt aanrijden en direct Auduns nerdy gedrag beschimpt en en passant een grapje maakt over fistfucken – dat blijkt zijn handelsmerk. Sebastian staat dit gedrag echter toe omdat hij indruk wil maken op Kasper, die een collega is van zijn werk.

Het is aan Mikkel (Fredrik Skogsrug) om Sebastians hypocrisie te onthullen: Sebastian moet zien wie zijn echte vrienden. Mikkel - zo’n knakker die eigenlijk niet volwassen wil worden - heeft zijn oude boezemvriend al enige tijd niet gezien en heeft zichzelf voor het feestje uitgenodigd. En er moet, vindt hij, ook een potje lasgergame gespeeld worden: Mikkel vormde jaren geleden een uitstekend duo met Sebastian.

Een alieninvasie die een zombieplaag tot gevolg heeft – lokale dorpelingen krijgen groene ogen en worden bloeddorstig – komt dus mooi uit. Zeker als de laserpistolen bijzonder effectief blijken tegen de groteske wezens. Dat is een mooie gelegenheid voor Mikkel en Sebastian om de vriendschap die is verwaterd te herstellen. 

Dat hele gevecht tegen de aliens is in die zin slechts bijzaak, en een excuus voor de makers om de hele film vol te plempen met abominabele CGI en irritante geluidseffecten. De infantiele humor – zoals bovengenoemd – trekt de film nog naar een lager niveau. Blasted oogt als een knipoog naar  Prometheus (2012), maar dan gemaakt door de Brabantse New Kids.

Blasted , vanaf 28 juni bij Netflix