Black Panther: Wakanda Forever: succesvol eerbetoon aan Chadwick Boseman

Foto credits: The Walt Disney Company

Want natuurlijk zit er weer een verrassinkje in de staart van deze film, zoals altijd bij Marvel. En zoals altijd gaan we dat niet verraden en zullen fans van deze franchise sowieso gaan kijken. En terecht: Wakanda Forever is de beste uiting van het Marvel Expanded Universe (of is Exploded Universe inmiddels een betere term?) in jaren, Loki wellicht uitgezonderd. De film is ook verteerbaar voor kijkers die niet alles weten van alle karakters: het verhaal wordt overzichtelijk gehouden - wat een prestatie is. Wie het extreem gedetailleerde wikipedia-lemma over Black Panther helemaal kan lezen zonder in paniek te raken of in slaap te vallen, is een gelukkig mens.

De acteerprestaties zijn uitstekend: Letitia Wright als Shuri is een waardige opvolger van de afschuwelijk vroeg overleden acteur Chadwick Boseman, Lupita Nyong'o is magnetisch als altijd en Angela Bassett als Ramonda is heroïsch én tragisch. De intrige van de film - een oorlog tussen de Afrikaanse verborgen staat Wakanda en een Zuid-Amerikaans onderwater-volk - is boeiend en zwaar politiek beladen. Koloniale geschiedenis, geopolitiek gegraai naar moderne grondstoffen - ‘vibranium’ is hier de stand-in voor Chinese en Russische honger naar Afrikaanse mijnbouw-producten - en uithalen naar wat wel Jean-Marie Le Pen moet zijn en de Franse inmenging in Mali zijn tamelijk verrassende ingrediënten voor zo’n commerciële film. Die er beslist beter op wordt: (neo-)kolonialisme wordt doeltreffend neergesabeld zonder dat dit het heroïsche verhaal te zeer belast met morele boodschappen.

Opvallende punten: de CGI is fantastisch, 3D Imax heeft hier echt toegevoegde waarde en vooral de kostuums zijn bizar mooi, juist door simpel te zijn. Marvel is nooit erg goed geweest in ‘less is more’, maar Wakanda Forever is een hele fijne uitzondering op hun krankzinnige overdaad. Het gaat te ver om dit een ingetogen film te noemen, maar wie prettig verrast wil worden, boekt een kaartje. En pinkt tranen weg: de dood wordt uitdrukkelijk niet uit de weg gegaan in deze film, die een monument is voor Chadwick Boseman en andere stervelingen.

En wat hierna volgt? De surprise tijdens de end credits is niet heel duidelijk, maar we kunnen weer alle kanten op. Zoals altijd bij Marvel.