Mindy Howard over het leven als astronaut: 'Het is belangrijk om steun op aarde te hebben, anders hou je het niet vol'

Documentaire The longest goodbye duikt in de psychologische kant van een bemande Marsmissie. In gesprek met Mindy Howard, directeur Inner Space Training, en eerste Nederlandse vrouw die de ruimte in gaat.

Wauw Mindy, je bent de eerste Nederlandse vrouw die de ruimte ingaat! Haha, zo word ik steeds genoemd, maar zo noem ik mijzelf niet. Maar inderdaad: ik wil de ruimte in. Of ik eerste of tweede ben, maakt me niet uit.

In The longest goodbye zien we dat NASA mensen met gezinnen prefereert boven singles om de ruimte in te gaan. Kun je uitleggen hoe dat zit? Je moet als astronaut iets hebben om naar terug te keren en iets om je aan vast te houden. Het is daarom belangrijk om steun op aarde te hebben. Anders hou je het niet vol. Zeker niet naar Mars waarbij je drie jaar van huis bent. Maar ik vond het een tikje ouderwets, want je kunt ook een goede vriend, vriendin of broer of zus hebben.

Elon Musk belooft ook naar Mars te gaan, maar dat is geen retourtje. Nee, daarvoor zou ik dus zeggen: misschien is het beter dat je géén gezin hebt. Ik vond het jammer dat we daarover niets hoorden in de documentaire. Los daarvan is het ook zo dat je als astronaut geen persoon moet zijn die steeds nostalgisch naar het verleden kijkt.

Want? Wanneer je erg in het verleden hangt, steeds denkt aan vroeger, betekent het dat je moeite hebt om in het moment te zijn. En dat is een van de belangrijkste eigenschappen van een astronaut.

Heb je nog iets nieuws geleerd uit The longest goodbye? Ik vond de virtual reality-tool waarover ze het hadden voor Marsmissies heel interessant. Omdat Mars zo ver weg is kun je als astronaut niet gelijktijdig verbinding hebben met de mense op aarde, zoals dat wel kan als je naar de maan of ruimtestation ISS reist. Je kunt wel boodschappen achterlaten via virtual reality schept mogelijkheden, ook eventueel op seksueel gebied. Dat is een terrein waar vaak nog wat lacherig over gedaan wordt, maar wat ook in de ruimte belangrijk kan zijn.

Wat vond je van het idee om mensen in een ‘winterslaap’ te brengen gedurende zes maanden en ze pas wakker te maken als ze vlakbij Mars zijn? Krankzinnig interessant hè. Maar daar zitten veel haken en ogen aan. Want is er dan één persoon altijd wakker die de boel in de gaten houdt? Of is dat een robot? En wat als die niet naar behoren functioneert? Het lijkt science-fiction, maar dat is het niet. Winterslaap is een realiteit waarover we moeten nadenken. Ook op ethisch gebied, want waar teken je je eigenlijk voor in? Voor iets dat alleen in je fantasie bestaat? Dat is nogal wat! 

Lees verder in VARAgids 7 vanaf bladzijde 20