De carrière van Wim Sonneveld aan de hand van diens optredens op het witte doek

De carrière van Wim Sonneveld aan de hand van diens optredens op het witte doek

Of het ook in werkelijkheid zo is gegaan, valt niet meer precies te achterhalen. Maar zelf vertelde Wim Sonneveld menigmaal dat hij in januari 1955 op de late avond, thuis in Amsterdam, een telefoontje kreeg waarvan hij aanvankelijk dacht dat een van zijn vrienden een grap met hem wilde uithalen. De man zei dat hij Mitchell Gertz heette en als film-agent in Hollywood werkzaam was. En nu was hij op doorreis van Berlijn naar Hollywood. Hij maakte een tussenstop en logeerde nu in het Amstelhotel, omdat zijn aansluitende vlucht pas de volgende ochtend zou vertrekken. Die avond had hij eerst wat geslenterd in het centrum van de stad en was daarna op de bonnefooi een bioscoop aan het Damrak binnengelopen omdat de reclame aan de gevel er zo vrolijk uitzag. De titel, Het wonderlijke leven van Willem Parel, zei hem als Amerikaan natuurlijk niets. Hij kon de wervende tekst niet lezen en de acteurs niet verstaan. Maar in de man die de hoofdrol speelde, zag hij wel iets. Kortom: de vraag luidde of Mr. Sonneveld op stel en sprong naar het Amstelhotel wilde komen om zaken te doen.

Mitchell Gertz was een doortastend man. Nog voordat Sonneveld de hotelkamer verliet, had hij een contract op zak. Om te beginnen zou Sonneveld een paar weken naar Hollywood komen om, à raison van een paar honderd dollar per dag, rond te kijken en zo veel mogelijk prominenten uit de filmindustrie te ontmoeten. Netwerken dus. En vervolgens zouden ze wel zien of er enig emplooi voor deze nieuwe Nederlandse ontdekking te vinden zou zijn. In mei 1955, een paar maanden na zijn eerste ontmoeting met Gertz, vloog Sonneveld voor het eerst naar Amerika.

Maar wie de filmcarrière van Wim Sonneveld wil overzien, zou het eigenlijk eerst moeten hebben over Het wonderlijke leven van Willem Parel. Of, nog preciezer, over de Amsterdamse orgeldraaier Willem Parel – het jofele typetje dat Sonneveld destijds elke zaterdagavond speelde ter afsluiting van het immens populaire VARA- radioprogramma De Showboat. Tijdens zijn komische praatjes met Mokumse tongval hing het hele land aan zijn lippen. Maar na twee seizoenen hield Sonneveld ermee op, tot algeheel ongenoegen in brede kring. Zijn probleem was het verschijnsel waar we pas vele jaren later een goed woord voor kregen: het Swiebertje-effect. Wel moest er nog een mooie apotheose komen, vond hij. Een film.

Lees verder in VARAgids 20, bladzijde 24. Vanaf dinsdag 14 mei 2024 te koop in de winkel.